„Pompeius“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Addbot (spjall | framlög)
m Bot: Flyt 1 tungumálatengla, sem eru núna sóttir frá Wikidata á d:q125414
Muninn (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Lína 1:
[[Mynd:Hw-pompey.jpg|thumb|Brjóstmynd af Pompeius mikla]]
{{Aðgreiningartengill}}
'''Gnajus Pompeius mikli''' ([[latína]]: CN·POMPEIVS·CN·F·SEX·N·MAGNVS, Gnaeus eða Cnaeus Pompeius Magnus) ([[29. september]] [[106 f.Kr.]] – [[29. september]] [[48 f.Kr.]]) var rómverskur stjórnmálamaður og herforingi, sem í bandalagi við [[Júlíus Caesar]] og [[MarkúsMarcus Licinius Crassus]] myndaði [[þrístjóraveldið fyrra]]. Eftir lát Crassusar stríddu Pompeius og Caesar um völdin og enduðu þau átök með sigri Caesars, sem varð einvaldur yfir [[Rómaveldi]], en Pompeius flúði til [[Egyptaland]]s, þar sem hann var síðar [[morð|myrturþremenningabandalagið]].
 
Pompeius varð ungur herstjórnandi í liði [[Súlla|Súllu]] gegn stuðningsmönnum [[Maríus]]ar. Eftir mikla sigra fyrir Súllu á [[Sikiley]] og í [[Afríka (skattland)|Afríku]] hlaut hann viðurnefnið ''Magnus'' eða „hinn mikli“. Árið 70 f.Kr. varð hann ræðismaður ásamt helsta keppinauti sínum, [[Marcus Licinius Crassus|Crassusi]], þrátt fyrir að vera aðeins 35 ára, en samkvæmt lögum þurftu menn að vera orðnir 40 ára. Alls varð Pompeius ræðismaður þrisvar sinnum.
 
Eitt þekktasta hernaðarafrek Pompeiusar var að hreinsa [[Miðjarðarhafið]] af sjóræningjum. Sjóræningjar höfðu valdið Rómverjum hugarangri og margvíslegu tjóni um aldir en eftir að Pompeius, með stuðningi Caesars, stýrði rómverska flotanum gegn þeim var ógnin úr sögunni fyrir fullt og allt. Pompeius tók þátt í þriðja stríði Rómverja gegn einum lífsseigasta óvini heimsveldisins, [[Miþridates VI Pontuskonungur|Miþridatesi]] konungi í Pontus. Pompeiusi tókst ekki að sigra Miþridates endanlega en veikti stöðu hans mikið og stuttu síðar framdi konungurinn sjálfsmorð. Pompeius hertók einnig Sýrland og Júdeu í þessari herferð.
 
Pompeius gekk í stjórnmálabandalag með Caesari og Crassusi árið 60 f.Kr. Þetta bandalag, fyrra þremenningabandalagið, færði þeim félögum í raun öll völd í Rómaveldi. Eftir að Crassus féll í herleiðangri til Parþíu árið 53 f.Kr. var úti um bandalagið og á næstu árum tókust Pompeius og Caesar á um völdin. Þau átök enduðu með sigri Caesars, sem varð einvaldur yfir [[Rómaveldi]], en Pompeius flúði til [[Egyptaland]]s, þar sem hann var myrtur árið 48 f.Kr.
 
{{Stubbur|fornfræði}}