„Lénsskipulag“: Munur á milli breytinga

Við fall Rómarveldisins úthlutuðu [[keisararnir]] landsvæðum til aðalsmanna sem í staðin hétu þeim stuðningi sínum. Þessi svæði voru kölluð höfuðból eða herragarðar og aðalsmaðurinn á höfuðbólinu átti landið og allt sem á því var, sem var yfirleitt [[kastali]], lítið þorp og ræktað land.

Bændurnir fengu að búa á landinu og fengu vernd lávarðarins í skiptum fyrir vinnu eða [[skatta]]. Flestir bændur urðu þá ánauðugir bændur og máttu ekki flytja af landinu nema að kaupa sér frelsi.

Þessir ánauðugu bændur höfðu það litlu betra en [[þrælar]], eini munurinn var sá að það mátti ekki selja þá á milli höfuðbóla.