„Þorgeir Þorgeirson gegn íslenska ríkinu“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Lína 63:
Tæpum fjórum árum síðar, áður en Mannréttindadómstóllinn hafði kveðið upp úrskurð sinn, sagði Þorgeir um mikilvægi málsins í sínum huga: „Það er alveg ótrulega lítið ritfrelsi hér. Á meðan 108. grein hegningarlaga er óbreytt og í gildi lít ég svo á að hér sé ekki ritfrelsi. Það er af þeirri einföldu ástæðu að í lok [hennar] segir: „Aðdróttun, þó sönnuð sé, varðar sektum“. Þarna er sjálfur sannleikurinn gerður refsiverður ef ákveðin stétt manna á í hlut, það er að segja opinberir starfsmenn. Sannleikurinn er refsiverður ef hann er ekki sagður svo kurteisislega að hann skilst ekki.“<ref name="refsiverdur">[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=3535747 „Sannleikurinn er refsiverður“ viðtal í ''Pressunni'', 6. febrúar 1992, bls. 4]</ref>
Mannréttindanefnd Evrópuráðsins skipaði tveimur kæruliðum Þorgeirs til Mannréttindadómstólsins: 1. Þeirri að dómari hefði ítrekað tekið sér stöðu ákæruvalds þegar saksóknari var fjarri, sem tíðkaðist þá á Íslandi. Hann væri því ekki hlutlaus, sagði Þorgeir í málsgögnum, sem dómari. Það teldist varða við 6. grein Mannréttindasáttmála Evrópu; 2. Að með dómnum hafi verið brotið á tjáningarfrelsi Þorgeirs, sem myndi varða 10. grein sáttmálans.
Málið var dómtekið sem „Þorgeir Þorgeirson gegn Íslandi“, mál 13778/88.
=== Málflutningur fyrir Mannréttindadómstólnum ===
| |||