„Jakob 1. Skotakonungur“: Munur á milli breytinga

Jakob naut góðrar meðferðar í fangavistinni í [[Lundúnaturn|Lundúnaturni]]i og [[Windsor-kastali|Windsor-kastala]] og fékk ágæta menntun. Eftir 1419 var hann meðhöndlaður fremur eins og gestur við hirðina en gísl og á árunum 1420-1422 barðist hann með [[Hinrik 5. Englandskonungur|Hinrik 5.]] og enska hernum í Frakklandi, meðal annars gegn Skotum, sem studdu Frakka. Þegar Hinrik dó í Frakklandi [[1422]] sneri Jakob aftur til Englands. [[Hinrik 6.]] var ekki orðinn árs gamall og forráðamenn hans höfðu lítinn áhuga á að halda Jakob lengur í Englandi en vildu koma honum í skoska hásætið. Einnig höfðu tekist ástir með honum og [[Jóhanna Beaufort, Skotadrottning|Jóhönnu Beaufort]], dóttur hertogans af Somerset og frænku Hinriks konungs, og þótti ættingjum hennar mikilsvert að þau gætu gifst og hún yrði drottning. Þótt hertoginn af Albany væri tregur að sleppa völdum átti Jakob öfluga bandamenn í Skotlandi, en þar á meðal var annar föðurbróðir hans, jarlinn af Atholl. Á endanum var samið um lausnargjald fyrir konunginn - en [[heimanmundur]] Jóhönnu gekk upp í það að hluta — og hann gat gifst og snúið heim.

Jakob átti áfram í erjum við ýmsa skoska aðalsmenn og aflaði sér óvina, auk þess sem vopnahléssamningur við Englendinga rann út 1436 og Jakob hóf umsátur um [[Roxburgh-kastali|Roxburgh-kastala]], sem Englendingar höfðu á sínu valdi. Hann varð þó að hörfa þaðan og þótti hafa fengið háðuglega útreið. Frændi hans, jarlinn af Atholl, hafði nú snúist gegn honum og sonarsonur hans, Robert Stewart, fór fyrir hópi manna sem réðist að konungi þar sem hann dvaldist í klaustri í útjaðri [[Perth |Perth]] og drap hann.