„Bókmál“: Munur á milli breytinga

'''Bókmál''' (norska: ''bokmål'') er annað af tveimur opinberum ritunarformum [[norska|norsku]]. [[Nýnorska]] (norska: ''nynorsk'') kallast hitt formið. Bókmál er notað af um 85-90% afNorðmanna{{heimild Norðmönnumvantar}} og er útbreitt um allan Noreg.

Danska var eina opinbera ritmálið í Noregi fram til 1890 þegar [[Stortinget]] ([[Alþingi]]löggjafarþing norðmannaNorðmanna) ákvað að gera bæði nýnorsku (sem þá var kallað ''landsmål'' eða „landsmál“) og bókmál (sem þá var kallað ''riksmål'' eða ríkismál) að opinberum málformum.

Fram að 1907 var riksmål nánast nákvæmlega eins skrifað og danska. Frá því hefur bókmálið aðlagast á margan hátt talaðri norsku, sérlega mállýskunum í [[Ósló]] og annars staðar í Austur-Noregi. Meðal annars hefur verið skipt á mjúku [[samhljóðlokljóð]]unum b, d, g í dönsku (''æble'', ''had'', ''bog'') yfir í hörðu samhljóðinlokhljóðin p, t, k í bókmáli (''eple'', ''hat'', ''bok''). Önnur breyting er að bókstafurinn "c"C hefur horfið úr bókmáli og í stað þess notað "s"S (sem dæmi er á dönsku ''central'' á bókmáli ''sentral''). Einnig eru öll orð af latneskum uppruna sem enda á ''-tion'' í öðrum málum rituð með ''-sjon'' á bókmáli (sem dæmi má nefna ''station'' sem er ''stasjon'').

Reyndar er bókmál afar opið fyrir ýmsum stafsetningarútgáfummargbreytileika í réttritun, eins og sést á því að það er jafn rétt að stafa ''melk'' eða ''mjølk''; ''vann'' eða ''vatn''; ''hvit'' eða ''kvit''; ''syk'' eða ''sjuk''.

== Tengt efniTenglar ==