„Barn“: Munur á milli breytinga

Íslenska nafnorðið barn kemur af 2. [[kennimynd]] sagnarinnar að bera, en hún fer eftir 4. [[hljóðskiptaröð]]: bera-bar-bárum-borið. Samsvarandi orð um afkvæmi mannsins eru í mörgum náskyldum málum. [[Gotneska]] var að þessu leyti alveg eins og íslenska og önnur Norðurlandamál, en í ensku hefur samsvarandi orð týnst. Í máli [[Hjaltlandseyjar|Hjaltlendinga]] var barn ''bjadni'' (orðið til úr barnit, segir [[Jan de Vries]]), og minnir á þann framburð sem tíðkaðist víða hér á landi. Skaftfellingar segja sumir barnið með rödduðu r-i og löngu a-i. Af 4. kennimynd sagnarinnar að bera, sem í forneskju hafði stofnsérhljóðið u, kemur nafnorðið bur = sonur, sömuleiðis buri eins og í tvíburi og þríburi. Orðið nýburi er einnig af þessum meiði, en fyrir eru til jóð eða ungbarn sem merkja það sama.