|
|
|
'''Sakamálasaga''' ('''glæpasaga''', '''glæpareyfari''', '''krimmi''' eða '''reyfari''') er [[skáldsaga]] sem fjallar um [[sakamál]] og er fyrst og fremst skrifuð til [[afþreying]]ar án tillits til listræns gildis. Sakamálasögur eru oftar en ekki samdar í mjög stöðluðu formi og yfirleitt fjalla þær um glæp og svo einhverskonar rannsakanda glæpsins (leynilögreglumann eða einkaspæjara) og auk þess um þann heim sem viðkomandi og persónur honum tengdar hrærast í dags daglega, hvorttveggja fjölskylda og undirheimalýður. Sakamálasagan hefur einnig verið skrifuð í anda [[Fagurbókmenntir|fagurbókmennta]], s.s. ''[[Nafn rósarinnar]],'' eftir ítalska rithöfundinn [[Umberto Eco]] og hin íslenska ''[[Náttvíg (skáldsaga)|Náttvíg]],'' eftir [[Thor Vilhjálmsson]]. Sakamálasögur innan fagurbókmenntana eru þó frekar undantekning en reglan. Sá sakamálahöfundur íslenskur sem er hvað víðþekktastur er [[Arnaldur Indriðason]].
Orðin ''krimmi'' og ''reyfari'' er oftar en ekki hafðar um harðsoðnari sakamálasögur, sögur sem eru groddaralegri á alla kanta og fjalla um harðari heim en hin venjulega sakamálaskáldsaga. Það er þó allur gangur á því. ''Eldhúsreyfarar'' var hér áður haft um ódýrar bókmenntir sem ef til vill innihéldu töluverða spennu, en voru meira litaðar af ævintýrum og ástum. Þær hétu svo af því menn trúðu því að aðallega konur læsu slíkar bókmenntir.
|
