„Þingeyraklaustur“: Munur á milli breytinga

* [[Þórarinn Sveinsson (ábóti)|Þórarinn Sveinsson]] var vígður ábóti [[1207]] og dó [[1253]].

* [[Vermundur Halldórsson]] var vígður ábóti [[1254]]. Hann var áður prestur og var einn þeirra sem reyndu að bera sættir milli [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórðar kakala]] og [[Brandur Kolbeinsson|Brands Kolbeinssonar]] fyrir [[Haugsnesbardagi|Haugsnesbardaga]] [[1246]].

* [[Höskuldur (ábóti)|Höskuldur]] ábóti var vígður árið [[1300]] en dó [[manndauðavorið]] svokallaða, [[1309]].

* [[Guðmundur (ábóti á Þingeyrum)|Guðmundur]], sem þá varð ábóti, var systursonur Höskuldar. Hann var bæði mikill fjáraflamaður fyrir klaustrið og einnig fræðimaður og lagði kapp á að mennta sjálfan sig og munka sína sem best, fékk meðal annars [[Lárentíus Kálfsson]] prest og síðar biskup til að kenna við klaustrið. Árið 1318 vígði Guðmundur ábóti svo til munklífis þá Lárentíus, [[Árni Lárentíusson|Árna]] son hans og [[Bergur Sokkason|Berg Sokkason]], sem seinna varð ábóti á [[Munkaþverárklaustur | Munkaþverá]], og voru þeir allir miklir fræðimenn. Guðmundur átti í deilum við [[Auðunn rauði|Auðunn rauða]] Hólabiskup út af fjármálum klaustursins. Fór hann utan 1318 til að fylgja eftir máli sínu, sem hann hafði skotið til erkibiskups. Björn Þorsteinsson veitti klaustrinu forstöðu á meðan. Guðmundur kom aftur [[1320]] en árið eftir dó Auðunn biskup í Noregi og var Lárentínus þá kjörinn biskup. Málarekstur hélt þó áfram í mörg ár og náðust ekki sættir fyrr en 1329. Guðmundur gaf frá sér ábótaembættið 1338, varð munkur á Munkaþverá en dó næsta ár.