„Mjöl“: Munur á milli breytinga

Á tímum [[iðnbyltingin|iðnbyltingarinnar]] varð geymsla á mjöli að vandamáli, þar sem æ færri rætuðu korn sitt sjálfir og möluðu eftir þörfum. Menn gerðu sér grein fyrir því að það var [[hveitikímkím]]ið í mjölinu sem stytti geymsluþolið, það fer smátt og smátt að þrána eftir að það hefur verið malað og kemst í snertingu við súrefni og geymsluþol heilhveitis var því aðeins sex til níu mánuðir. Því var farið að fjarlæga kímið og hýðið áður en hveitið var malað. Á þessum tíma gerðu menn sér ekki grein fyrir því að í kími og hýði væru nauðsynleg bætiefni og steinefni sem líkaminn þarfnaðist. Hveitimjöl sem er búið að fjarlægja hýði og kím úr kallast hvítt hveiti en það fær þó ekki skjannahvítan lit nema það hafi verið meðhöndlað með bleikingarefnum. Þessi aðferð breiddist fyrst út í stórborgum en smám saman varð hvítt hveiti alls staðar algengast og nú á dögum er mestallt það hveitimjöl sem framleitt er hvítt hveiti.

Á [[1931-1940|fjórða áratugnum]] var byrjað að bæta [[vítamín]]um og [[steinefni|steinefnum]] viðút í mjöl, þar á meðal [[járn]], [[níasín]], [[tíamín]] og [[ríbóflavín]]. Á [[1991–2000|tíunda áratug]] 20. aldar var byrjað að bæta [[fólínsýra|fólínsýru]] út í mjöl.

Í mjöli eruer margs konar [[mjölvi]], sem er tegund [[kolvetni|kolvetna]]tegund og kallast einnig [[fjölsykra]].