Tvíhljóð eru tegund sérhljóða sem gerð eru úr tveimur einhljóðum, sem borin eru fram hvort í sínu lagi í röð sem gerir það að verkum að hljóðið breytist frá upphafi til enda.[1] Tvíhljóð hefst á sérhljóða en lýkur ei fyrr en talfærin hafa hreyfst og myndað nýtt sérhljóð, fyrra sérhljóðið er ávallt fjarlægara en það seinna.

Talfæri

Tvíhljóðar í íslensku breyta

Tvíhljóð í íslensku eru fimm talsins: æ, ei/ey, au, á og ó.

Samsetningar tvíhljóða breyta

  • a + íæ Hljóðritað: [ai]
  • e + íei[1] Hljóðritað [ɛi]
  • ö + íau Hljóðritað: [øy]/[øi]
  • a + úá[1] Hljóðritað: [au]
  • o + úó[1] Hljóðritað: [ɔu]

Óhefðbundin tvíhljóð breyta

Kom hér fram áður að tvíhljóðin væru aðeins 5, en þá er aðeins átt við hin hefðbundnu tvíhljóð, þ.e.a.s. þau tvíhljóð sem hafa ákveðið rittákn.

Dæmi um óhefðbundin tvíhljóð breyta

Ö-ið í lögin. Þar er Ö borið fram sem au [øy]/[øi].

A-ið í lagið. Þar er A borið fram sem æ [ai].[2]

Tengt efni breyta

Tilvísanir breyta

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hugtakaskýringar - Málfræði
  2. Óhefðbundin tvíhljóð - old[óvirkur tengill]
   Þessi málvísindagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.