„Ebóla“: Munur á milli breytinga

Ebóla drepur mikið magn vefja líkamans meðan sjúklingurinn lifir, veldur nekrósuflekkjum yfir öll líffæri og húð. Lifrin bólgnar einnig upp, verður gul að lit og byrjar að leysast upp, djúpar sprungur myndast í gegnum lifrina og líffærið að lokum deyr alveg. Nýrun stíflast einnig af blóðkekkjum og hætta að starfa, þetta orskar þvagmengun og eitrun í blóði. Miltað bólgnar einnig upp og verður líkt og blóðkökkur á stærð við hafnabolta. Þarmar fyllast einnig af blóði og þarmaveggurinn deyr, oghann flagnar af og skolast út með blóðugum niðurgangi. Eistun bólgna upp í karlmönnum og og verða blásvört, allt sæði deyr. Miklar blæðingar verða úr leggöngum kvenna. Ef konan er ólétt deyr fóstrið strax óháð meðgöngutíma.