„Carl Emil Bardenfleth“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
mEkkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 5:
Hann var sonur Johans Frederiks Bardenfleth, sem var danskur flotaforingi og um skeið [[landstjóri]] Dana í [[Vestur-Indíur|Vestur-Indíum]]. Bardenfleth-ættin var upphaflega þýsk aðalsætt en forfeður Bardenfleths stiftamtmanns fluttust til Danmerkur snemma á 18. öld og gerðust danskir ríkisborgarar. Carl Emil Bardenfleth var bernskuvinur Friðriks prins, seinna [[Friðrik 7. Danakonungur|Friðriks 7.]] Danakonungs, og naut jafnan hylli hans. Hann varð stúdent 1823 og lauk lagaprófi frá [[Kaupmannahafnarháskóli|Kaupmannahafnarháskóla]] með hæstu einkunn árið 1827.
Hann var skipaður bæjar- og héraðsfógeti í [[Frederikssund]] 1832 og var amtmaður og stiftamtmaður á Íslandi
Kona Bardenfleths (gift 3. október 1832) var '''Sophie Amalie''', greifynja '''von Schmettau''' (4. nóvember 1810 – 26. apríl 1893). Þau áttu fjölda barna og voru tvö þeirra fædd í [[Reykjavík]]. Sonur þeirra, sem hér fæddist, var látinn heita Ingolf eftir [[Ingólfur Arnarson|Ingólfi Arnarsyni]] landnámsmanni.
== Konungsfulltrúinn á Alþingi ==
Bardenfleth var fulltrúi konungs á endurreistu Alþingi [[1845]] og þótti farast það vel úr hendi. [[Jón Sigurðsson (forseti)|Jón Sigurðsson]] lýsti honum þannig í ''[[Ný félagsrit|Nýjum félagsritum]]'':
„Konungsfulltrúinn á alþíngi hefir marga þá kosti til að bera, sem öllum Íslendíngum þykir mikið til koma, og afla honum virðíngar hjá hverjum manni, sem kynnist honum. Hann er skynsamur maður og greindur, ráðsettur og alvarlegur; hann hefir ljósa hugsun og er fljótur að koma fyrir sig bæði hugsun og orðum;
fer; það var og einnig sjáanlegt, að hann hafði varið mikilli ástundan til að kynna sjer málin og gjöra sjer sjálfur hugmynd um þau, því hann vildi vera einfær um verk sitt, eins og vera átti; hann hefir og einnig lagt svo mikla ástundan á að læra íslenzka túngu, að hann skilur vel það sem talað er, og getur allsæmilega framflutt á íslenzku ræðu, sem hann hefír skrifaða fyrír sjer; sýndi hann og í þvi lag sitt, að hann flutti sjálfur á islenzku ræður sínar fyrst og seinast á þínginu."<ref>[http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=2015992 Ný félagsrit, 6. árgangur 1846, bls. 97.]</ref>
|