„Enska öldin“: Munur á milli breytinga

Árið 1427 lagði konungurinn, [[Eiríkur af Pommern]], [[Eyrarsundstollurinn|Eyrarsundstoll]] á öll skip sem fóru um [[Eyrarsund]]. Þegar skip [[Hansasambandið|Hansasambandsins]] rændu síðan [[Björgvin (Noregi)|Björgvin]] í Noregi árið eftir og lögðu staðinn undir sig voru nánast öll tengsl Íslendinga við gamla norska konungdæmið úr sögunni. Eiríkur var mágur [[Hinrik 5. Englandskonungur|Hinriks 5.]] og reyndi að fá hann til að banna siglingar enskra sjómanna til Íslands, en með litlum árangri. Margvísleg átök milli enskra sjómanna og samherja þeirra á Íslandi (svo sem [[Jón Vilhjálmsson Craxton|Jóns Vilhjálmssonar Craxtons]], [[Hólabiskupar|Hólabiskups]]) og danskra og íslenskra valdsmanna áttu sér stað og í maí [[1433]] fór hópur Íslendinga og drekkti [[Jón Gerreksson|Jóni Gerrekssyni]] [[Skálholtsbiskupar|Skálholtsbiskup]] í [[Brúará]] að undirlagi Englendinga. Eftir þetta fékk Jón Craxton biskupsdæmi í Skálholti og [[Jón Bloxwich]] Hóla. Við komu hollenska biskupsins [[Gozewijn Comhaer|Gozewijns Comhaer]] til landsins 1435 voru þeir svo hraktir brott.

 

 

Við komu Hansakaupmanna fóru átökin á Íslandi að snúast um einstakar hafnir og áhrif Þjóðverja, einkum frá [[Hamborg]], sem nutu stuðnings konungs, jukust jafnt og þétt á kostnað Englendinga. Þetta leiddi til þess að [[16. öldin]] er stundum kölluð [[þýska öldin]] í Íslandssögunni. Siglingar Englendinga til Íslands lögðust þó ekki af og héldust áfram miklar fram á miðja [[17. öldin|17. öld]].

 

á Ensku öldinni.