„Sveinn Ástríðarson“: Munur á milli breytinga

Sveinn er álitinn sá konungur sem færði Danmörku frá [[víkingaöld]] inn í [[miðaldir]]. Hann vildi eiga gott samband við kirkjuna og reyndi að koma á [[erkibiskupsdæmi]] í Danmörku til að losna undan valdi þýskra erkibiskupa. Áður en það markmið náðist lést hann þó í Søderup á [[Suður-Jótland]]i og var jarðsettur í [[Hróarskeldudómkirkja|Hróarskeldudómkirkju]].

 

 

Með Gunnhildi átti hann soninn Svein, sem dó ungur, og með Þóru Knút Magnús, sem Sveinn sendi til [[Róm]]ar til að hljóta smurningu sem ríkisarfi en hann dó í ferðalaginu. Auk þess er hann sagður hafa átt fjórtán frillusyni og nokkrar dætur. Fimm sona hanns urðu Danakonungar, þeir [[Haraldur hein]], [[Knútur helgi]], [[Ólafur hungur]], [[Eiríkur góði]] og [[Níels Danakonungur|Níels]]. Enn einn sonur hans var Sveinn krossfari, sem gat sér mjög gott orð fyrir frammistöðu sína í fyrstu krossferðinni.