„Suðurganga“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
mynd |
m Lagaði tengla. |
||
Lína 4:
Fjölmargir Íslendingar fóru í suðurgöngu á miðöldum og hafa þær sjálfsagt hafist þegar við [[kristnitaka|kristnitöku]]. Í [[Njála|Njálu]] er sagt að [[Flosi Þórðarson]] hafi farið í suðurgöngu eftir [[Njálsbrenna|Njálsbrennu]] og [[Kári Sölmundarson]] einnig. Hin víðförla [[Guðríður Þorbjarnardóttir]] gekk til Rómar og gerðist einsetukona þegar hún kom heim. Í gestabók klaustursins í [[Reichenau]], þar sem skráð eru nöfn allra pílagríma sem þar komu við á 9., 10. og 11. öld, er að finna 39 nöfn karla og kvenna sem sögð eru vera frá Hislant terra (Íslandi).
Margir fóru líka í suðurgöngu á 12. og 13. öld og í [[Sturlunga|Sturlungu]] eru nefndir fjölmargir Íslendingar sem gengu suður. Frægust er frásögnin af [[Sturla Sighvatsson|Sturlu Sighvatssyni]], sem leiddur var um Róm og hýddur en konur og karlar máttu ekki vatni halda að sjá svo fríðan mann jafnhörmulega leikinn. [[Gissur Þorvaldsson]], [[Kolbeinn ungi Arnórsson|Kolbeinn ungi]], [[Órækja Snorrason]] og fleiri höfðingjar gengu líka suður. [[Nikulás Bergþórsson|Nikulás ábóti]] á [[Munkaþverárklaustur|Munkaþverá]] (d. 1159) skrifaði leiðarlýsingu fyrir pílagríma og studdist þar við eða þýddi erlendar leiðarlýsingar. [[Gissur Hallsson]] skrifaði ferðabók sem hét ''Flos peregrinationis'' og mun hún hafa verið á latínu en hún er nú glötuð.
Margir pílagrímar fóru fótgangandi til Rómaborgar og tók ferðin þá langan tíma, oft nokkur ár. [[Þorvaldur Snorrason Vatnsfirðingur|Þorvaldur Vatnsfirðingur]] er til dæmis sagður hafa verið þrjú ár í sinni ferð. Höfðingjar fóru þó oft ríðandi og voru mun fljótari í förum. Sumir lögðu lykkjur á leið sína og heimsóttu marga staði, til dæmis [[Hrafn Sveinbjarnarson]], sem fór fyrst til [[Kantaraborg|Kantaraborgar]] á Englandi, síðan til Iliansborgar (St. Giles), þá til [[Santiago de Compostela]] á Spáni og að lokum til Rómar. Sumir voru reyndar fljótir í ferðum þótt fótgangandi væru; Ketill prestur, sendimaður [[Guðmundur Arason|Guðmundar biskups Arasonar]], fór gangandi til Rómaborgar í erindum biskups og var svo feginn þegar honum tókst að fá [[páfabréf]]ið sem hann var sendur til að sækja að hann hljóp norður eftir löndum, allt norður til [[Rostock]].
Lína 10:
[[Páll Jónsson|Páll biskup Jónsson]] virðist hafa haft áhyggjur af tíðum suðurgöngum presta því að hann lét telja bæði presta og kirkjur í biskupsdæminu, þar sem hann vildi leyfa prestum að fara ef þess væri gætt að nægir væru eftir hverju sinni til að sinna prestþjónustu.
Margir sneru aldrei aftur, veiktust á leiðinni og dóu. Þórlaug dóttir [[Páll Sölvason|Páls prests Sölvasonar]] í [[Reykholt]]i og Þórir auðgi maður hennar höfðu eignast nokkur börn saman en þau dóu öll og hét Þórlaug þá Rómarferð. Maður hennar var tregur til en lét þó til leiðast "fyrir ástar sakir við hana" en þau dóu bæði í ferðinni og einnig barn sem þau eignuðust í Noregi og skildu eftir það. Páll prestur og [[Hvamm-Sturla]] deildu um arf eftir þau og leiddu þær deilur á endanum tl þess að [[Snorri Sturluson]] fór í fóstur í [[Oddi (Rangárvöllum)|Odda]].
Margvíslegar ástæður voru fyrir suðurgöngum. Oft voru þær eingöngu af trúarlegri þörf, vegna áheita eða farnar í yfirbótarskyni af eigin hvötum en menn voru líka oft dæmdir til suðurgöngu eða hún var hluti af sættagerð. Sumir áttu líka erindi við páfa.
Lína 16:
Suðurgöngur héldu áfram á 14. öld þótt sennilega hafi dregið úr þeim og á 15. og 16. öld virðast fáir hafa farið. Þó er til dæmis sagt um [[Helgi Höskuldsson|Helga Höskuldsson]] (d. um 1560) ábóta á [[Þingeyraklaustur|Þingeyrum]] að hann hafi farið þrisvar til Rómar.
Þeir voru færri sem fóru í Jórsalaferðir en [[Björn Einarsson Jórsalafari]] fór þó
==Sjá einnig==
[[Jakobsvegurinn]]
[[Pílagrímsferð|Pílagrímsferðir]]
[[Vegur Ólafs helga]]
| |||