„Guðmundur Finnbogason“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Gdh (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Gdh (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Lína 7:
Árin [[1905]]-[[1906]] fékkst Guðmundur við ritstjórn Skírnis og þýðingar. Meðal annars þýddi hann fyrirlestur [[William James]] um „ódauðleikann“ sem kom út árið 1905, sama ár birti Guðmundur grein í Skírni um bók James, ''The Varieties of Religious Experience'', og árið 1906 þýddi Guðmundur grein eftir [[Henri Bergson]] sem nefnist ''Um listir''.{{ref|skirnir_vor_2005_23_og_24}}
 
Árin [[Doktorsritgerð1908]]-[[1910]] vann Guðmundur að [[doktorsritgerð]] sinni með einum eða öðrum hætti.{{ref|skirnir_vor_2005_24_og_25}} Ritgerð Guðmundar hét „''Den sympatiske forstaaelse''“ eða ''Samúðarskilningurinn''.{{ref|skirnir_vor_2005_25}} Hún vakti mikla athygli fræðimanna, enda um afar frumlegt verk að ræða auk þess sem hún er fyrsta íslenska doktorsritgerðin sem telja má sálfræðilega ritsmíð.{{Heimild vantar}} Hún fjallar um það að skilningur manna á [[sálarlíf]]i annarra sé svokallaður samúðarskilningur og að fólk hermir eða líkir ósjálfrátt eftir sálarástandi, röddu og [[Svipbrigði|svipbrigðum]] annarra.{{ref|skirnir_vor_2005_22}} Um þetta skrifaði hann líka [[bók]]ina ''Hugur og heimur'' sem kom út árið [[1912]].{{Heimild vantar}}
Guðmundur starfaði við [[Háskóli Íslands|Háskóla Íslands]] sem [[prófessor]] í sálfræði [[1918]]-[[1924]] og var einnig háskólarektor [[1920]]-[[1921]]. Hann kenndi [[námskeið]] í [[hagnýt sálfræði|hagnýtri sálfræði]] auk þess sem hann gerði sálfræðitilraunir með [[stúdent]]um.{{Heimild vantar}} Þá var hann [[ritstjóri]] [[Skírnir|Skírnis]] [[1905]]-[[1907]], [[1913]]-[[1920]] og [[1933]]-[[1943]].{{ref|skirnir_vor_2005_27}}
 
Guðmundur starfaði við [[Háskóli Íslands|Háskóla Íslands]] sem [[prófessor]] í sálfræði [[1918]]-[[1924]] og var einnig háskólarektor [[1920]]-[[1921]]. Hann kenndi [[námskeið]] í [[hagnýt sálfræði|hagnýtri sálfræði]] auk þess sem hann gerði sálfræðitilraunir með [[stúdent]]um.{{Heimild vantar}} Þá var hann [[ritstjóri]] [[Skírnir|Skírnis]] [[1905]]-[[1907]], [[1913]]-[[1920]] og [[1933]]-[[1943]].{{ref|skirnir_vor_2005_27}}
[[Doktorsritgerð]] Guðmundar hét „''Den sympatiske forstaaelse''“ eða ''Samúðarskilningurinn''.{{ref|skirnir_vor_2005_25}} Hún vakti mikla athygli fræðimanna, enda um afar frumlegt verk að ræða auk þess sem hún er fyrsta íslenska doktorsritgerðin sem telja má sálfræðilega ritsmíð.{{Heimild vantar}} Hún fjallar um það að skilningur manna á [[sálarlíf]]i annarra sé svokallaður samúðarskilningur og að fólk hermir eða líkir ósjálfrátt eftir sálarástandi, röddu og [[Svipbrigði|svipbrigðum]] annarra.{{ref|skirnir_vor_2005_22}} Um þetta skrifaði hann líka [[bók]]ina ''Hugur og heimur'' sem kom út árið [[1912]].{{Heimild vantar}}
 
Hann þýddi verk [[A. N. Whitehead]] „''An Introduction to Mathematics''“ og kom það út sem ''Stærðfræðin'' [[1931]], það þótti nýlunda á þeim tíma að verk um stærðfræði væru þýdd og var þýðingin því talin mikið þarfaverk.{{Heimild vantar}}
Lína 31:
* {{note|skirnir_vor_2005_22_og_23}} JLP, bls. 22, 23.
* {{note|skirnir_vor_2005_23_og_24}} JLP, bls. 23, 24.
* {{note|skirnir_vor_2005_24_og_25}} JLP, bls. 24, 25.
* {{note|skirnir_vor_2005_25}} JLP, bls. 25.
* {{note|skirnir_vor_2005_27}} JLP, bls. 27.