„Hákon 6. Magnússon“: Munur á milli breytinga

m
Lagfærði tengil.
Efni eytt Efni bætt við
Thijs!bot (spjall | framlög)
m robot Bæti við: hu:VI. Haakon norvég király
Navaro (spjall | framlög)
m Lagfærði tengil.
Lína 2:
'''Hákon 6. Magnússon''' ([[1340]] – [[1380]]) var konungur [[Noregur|Noregs]] [[1355]] – [[1380]] og konungur [[Svíþjóð|Svíþjóðar]] [[1362]] – [[1364]]. Hann telst vera síðasti konungurinn af gömlu norsku konungsættinni.
 
Hákon var yngri sonur [[Magnús Eiríksson smek|Magnúsar smeks]], konungs Noregs og Svíþjóðar, og konu hans, [[Blanka af Namur|Blönku]] drottningar. Hann ólst að mestu leyti upp í Noregi og var hylltur sem konungur landsins 1343 – 1344. Árið [[1355]], þegar hann var fimmtán ára, tók hann formlega við konungsvöldum en Magnús faðir hans stýrði þó enn um sinn nokkrum héröðum. [[Eiríkur Magnússon Svíakonungur|Eiríkur]], eldri bróðir Hákonar, var ríkisarfi Svíþjóðar. Hann gerði uppreisn gegn Magnúsi [[1356]] og frá [[1357]] stýrðu þeir feðgar Svíþjóð saman en Eiríkur lést skyndilega [[1359]]. Árið [[1362]] var Hákon tekinn til konungs í Svíþjóð og stýrðu þeir feðgarnir landinu saman næstu tvö árin en árið [[1364]] voru báðir settir af og systursonur Magnúsar, [[Albrekt 3. af Mecklenburg]], gerður að konungi. Magnús var skömmu síðar tekinn til fanga og hafður í haldi í Stokkhólmi.
 
Þeir feðgar nutu þó áfram töluverðs stuðnings í Svíþjóð og héldu kröfunni um yfirráð þar til streitu. Því var sambandið við Svíþjóð mjög ótraust og einkenndist af skærum og stríði. Árið 1371 tókst Hákoni að fá föður sinn leystan úr haldi eftir sex ára varðhald og fór með hann heim til Noregs, þar sem Magnús drukknaði nokkru síðar.
7.517

breytingar