„Guðmundur Finnbogason“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Gdh (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Gdh (spjall | framlög)
mEkkert breytingarágrip
Lína 3:
Guðmundur lauk stúdentsprófi vorið [[1896]] frá [[Lærði Skólinn|Lærða Skólanum]]. Sama ár, 1896, hóf hann nám í heimspeki við [[Hafnarháskóli|Hafnarháskóla]], sem hann lauk með meistaraprófi árið [[1901]], en hann hafði [[sálfræði]] sem aðalgrein.{{ref|skirnir_vor_2005_10}} Meðal lærifeðra Guðmundar í [[Kaupmannahöfn]] voru [[Harald Høffding]] ([[1843]]-[[1931]]) og [[Alfred Lehmann]] ([[1858]]-[[1921]]){{ref|skirnir_vor_2005_12_og_13_og_15}}. Þeir voru afar virtir [[Fræðimaður|fræðimenn]], bæði í heimspeki og sálfræði.{{Heimild vantar}}
 
Árin [[1901]]-[[1902]] ferðaðist Guðmundur um nokkur [[Norðurlönd]] og safnaði upplýsingum um stöðu kennslu í þeim löndum, eftir að hafa fengið styrk til verksins, en eftir þessa könnun skrifaði hann fyrstu bók sína, ''Lýðmenntun'', þar sem hann fjallaði um hugmyndir sínar um hvernig standa ætti að barnafræðslu á [[Ísland]]i, og kom bókin út árið 1903. Sama ár skilaði Guðmundur skýrslu til Alþingis um þessa ferð sína og tillögur um úrbætur í menntamálum.{{ref|skirnir_vor_2005_19_20_og_21}} Árin 1903-[[1904]] ferðaðist Guðmundur svo um ísland til að rannsaka hvernig kennslu var háttað í landinu og skrifaði hann svo skýrslu um málið. Árið [[1907]] var svo samþykkt frumvarp á [[Alþingi]] semum fræðslu barna og ungmenna, en frumvarpið var að mestu byggt á frumvarpi sem Guðmundur samdi fyrir stjórnina.{{ref|skirnir_vor_2005_22_og_23}}
 
Guðmundur starfaði við [[Háskóli Íslands|Háskóla Íslands]] sem [[prófessor]] í sálfræði [[1918]]-[[1924]] og var einnig háskólarektor [[1920]]-[[1921]]. Hann kenndi [[námskeið]] í [[hagnýt sálfræði|hagnýtri sálfræði]] auk þess sem hann gerði sálfræðitilraunir með [[stúdent]]um.{{Heimild vantar}} Þá var hann [[ritstjóri]] [[Skírnir|Skírnis]] [[1905]]-[[1907]], [[1913]]-[[1920]] og [[1933]]-[[1943]].{{ref|skirnir_vor_2005_27}}