„Gunnlaugur ormstunga“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Mynd |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 4:
:„[H]ann var snemmendis bráðger, mikill og sterkur, ljósjarpur á hár og fór allvel, svarteygur og nokkuð nefljótur og skapfelligur í andliti, miðmjór og herðimikill, kominn á sig manna best, hávaðamaður mikill í öllu skaplyndi og framgjarn snemmendis og við allt óvæginn og harður og skáld mikið og heldur níðskár[.]“
Gunnlaugur trúlofaðist Helgu hinni fögru sem var af ætt [[Egill Skallagrímsson|Egils Skallagrímssonar]]. Hann hélt síðan í þriggja ára utanlandsferð eins og hefðbundið var og fyrst til Noregs. Þar gekk hann á fund [[Eiríkur
:Jarl mælti: „Hvað er fæti þínum Íslendingur?“
Lína 14:
:Gunnlaugur svarar: „Eigi skal haltur ganga meðan báðir fætur eru jafnlangir.“
Gunnlaugur móðgaði síðan jarlinn með því að rifja upp snautlegan dauðdaga föður hans, [[Hákon jarl|Hákonar]], og varð að hverfa frá Noregi. Þá hélt hann á fund [[Aðalráður ráðlausi|Aðalráðs]] Englandskonungs og síðan [[Ólafur sænski|Ólafs sænska]]. Þar hitti hann Hrafn Önundarson skáld sem varð hans helsti keppinautur. Þeir ortu báðir kvæði um Ólaf og bað konungur hvorn að meta kvæði hins.
:„Hrafn,“ sagði hann, „hversu er kvæðið ort?“
Lína 20:
:„Vel herra,“ sagði hann. „Það er stórort kvæði og ófagurt og nakkvað stirðkveðið sem Gunnlaugur er sjálfur í skaplyndi.“
Gunnlaugur ílengdist í útlöndum þar sem hann flutti ýmsum höfðingjum lofkvæði. Á meðan hélt Hrafn til Íslands og bað Helgu hinnar fögru. Þar sem Gunnlaugur hafði ekki snúið heim á tilsettum tíma var trúlofun hans við Helgu slitið og Hrafn fékk hennar. Sama ár og brúðkaup þeirra var gert kom Gunnlaugur aftur til Íslands og skoraði Hrafn á hólm. Þeir háðu [[einvígi]] á Alþingi en hvorugur hafði sigur og í framhaldinu voru hólmgöngur bannaðar á Íslandi. Gunnlaugur og Hrafn gengu þó aftur á hólm erlendis nokkrum árum síðar og féllu báðir.
== Heimildir og tenglar ==
| |||