„Guðmundur Kjartansson (jarðfræðingur)“: Munur á milli breytinga

'''Guðmundur Kjartansson jarðfræðingur''' ([[18. maí]] [[1909]] – [[7. apríl]] [[1972]]) var íslenskur jarðfræðingur fæddur að [[Hruni|Hruna]] í [[Hrunamannahreppur|Hrunamannahreppi]] 18. maí 1909 en lést í Reykjavík 7. apríl 1972. Foreldrar hans voru [[Kjartan Helgason ]] prófastur í Hruna og kona hans Sigríður Jóhannesdóttir. Hann lauk stúdentsprófi frá MR 1929 og hóf síðan nám í forsplallsvísindum við HÍ en innritaðist síðan í [[Kaupmannahafnarháskóli|Hafnarháskóla]] árið eftir og hóf nám í náttúrufræðum með [[jarðfræði]] sem aðalfag. Hann lauk síðan magisterprófi í jarðfræði 1939. Guðmundur Kjartansson var annar í röð Íslendinga til að ljúka háskólaprófi í jarðfræði. Hinn fyrsti var dr. [[Helgi Pjeturss]]. Að námi loknu starfaði Guðmundur fyrst sem kennari við [[Flensborg]] en 1955 var hann ráðinn til starfa sem jarðfræðingur á [[Náttúrugripasafn Íslands]], seinna [[Náttúrufræðistofnun Íslands]], og þar vann hann til æviloka.

Guðmundur er í hópi fremstu jarðfræðinga landsins. Hann skrifaði fjölmargar greinar um fræði sín, mest í Náttúrufræðinginn''Náttúrufræðingnum'' en einnig bækur auk þess vann hann mikið að jarðfræðikortagerð. Hann rannsakaði jarðfræði Suðurlands og lagði þar mikla áherslu á ísaldarminjar, einnig rannsakaði hann [[Hekla|Heklu]] og Hekluhraun og fylgdist með gosinu mikla 1947-1948. Hann skrifaði grundvallarritgerðir um flokkun íslenskra fallvatna og lagði grunn að skilningi manna á [[móberg]]i og [[móbergsmyndun]]um með [[stapakenningin|stapakenningunni]] svonefndu.

[[Flokkur: Íslenskir jarðfræðingarvísindamenn]]