Wikipedia

„Einar Vilhjálmsson“: Munur á milli breytinga

Fletta í gegnum breytingarskrá
← Eldri breytingNýrri breyting →
Efni eytt Efni bætt við
MyndræntWiki-texti
Cessator (spjall | framlög)
50.763 breytingar
Ekkert breytingarágrip
Navaro (spjall | framlög)
7.517 breytingar
Ekkert breytingarágrip
Lína 1:
'''Einar Vilhjálmsson''' (fæddur [[1. júní]] [[1960]]) er [[Ísland|íslenskur]] [[íþróttir|íþróttamaður]], best þekktur fyrir árangur sinn í [[spjótkast]]i. Íslandsmet hans er 86,80 metrar, sett [[30. ágúst]] [[1992]]. Einar er sonur [[Vilhjálmur Einarsson|Vilhjálms Einarssonar]], sem vann til silfurverðlauna í [[þrístökk]]i á [[Ólympíuleikarnir í Melbourne|Ólympíuleikunum]] í [[Melbourne]] árið [[1956]].
{{hreingera}}
'''Einar Vilhjálmsson''' (fæddur [[1. júní]] [[1960]]) er [[Ísland|íslenskur]] [[íþróttir|íþróttamaður]], best þekktur fyrir árangur sinn í [[spjótkast]]i. Íslandsmet hans er 86,80 metrar sett [[30. ágúst]] [[1992]]. Einar var kosinn [[Íþróttamaður ársins]] árin [[1983]], [[1985]] og [[1988]]. Einar setti bandarískt háskólameistaramótsmet, 89,98 m, árið 1983 í [[Houston]] [[Texas]] og bandarískt háskólamet, 92,42 m , á [[Teras Relays]] 1984. Þar sló Einar elsta frjálsíþróttamet NCAA á þeim tíma sem sagt var um að yrði aldrei slegið, 300 feta kast Mark Muro frá [[Tennessee]]. Einar kastaði 303"2 fet. Hann setti Norðurlandamet, 82,78 m, á Landsmóti UMFÍ á Húsavík árið 1987 og [[Evrópumeistaramótsmet]], 85,48m, árið 1990 í Split í þáverandi Júgóslavíu. Einar sigraði landskeppni Norðurlandanna og Bandaríkjanna árið 1983 og lagði þar heimsmethafann Tom Petranoff í annað sinn. Hann var valinn í úrvalslið Evrópu til keppni í heimsbikarkeppni árið 1985 og leiddi fyrstu Grand Prix stigakeppni IAAF ( í dag nefnd Gullmótaröð IAAF) sama ár frá fyrsta móti í Kaliforníu í maí allt til ágústmánaðar og eru þá allar frjálsíþróttagreinar meðtaldar. Hann sigraði heimsleikana í Helsinki árið 1988 en það mót er sterkasta spjótkastskeppni heims sem haldin er árlega. Einar vann til yfir 10 gullverðlauna á Grand Prix stórmótaröðum IAAF og fjölda silfur og bronsverðlauna á árunum 1985,1987,1989 og 1991 en mótaröðin er haldin annað hvert ár í öllum greinum. Keppnisferill Einars spannar um 220 mót í um 22 löndum og hafnaði hann á verðlaunapalli á um 200 þeirra. Einar komst fyrst á heimslistann yfir bestu spjótkastara heim árið 1983 og síðast árið 1992. Hann varð sjötti á Ólympíuleikunum í Los Angales 1984 og kom Íslandi á blað í frjálsíþróttum með 1 stig. Á keppnisferli Einar var spjótum breytt þrisvar sinnum vegna mistaka við fyrstu breytingar spjótsins hjá IAAF árið 1986. Keppnisferill Einar spannar því tímabil í sögu spjótkastsins sem skipta má í fjögur tímabil þar sem mismunandi áhöld voru löggild: 1) fyrir árið 1986 2) árin 1986-1988 3)árin 1989-1990 og 4)tímabil núverandi metaskrár sem hófst árið 1991. Þessar breytingar höfðu mikil áhrif á alla spjótkastara heimsins sem náð höfðu að kasta yfir 90 metrum fyrir breytingarnar 1986 og nafnabreytingar á heimslistum milli ára hafa aldrei í sögu spjótkastsins verið meiri en á þessum árum. Einar var einn þriggja spjótkastara í heiminum sem náði að komast á heimslistann með öllum áhöldum. Sú staðreynd er sennilega eitt magnaðasta afrek Einars sem íþróttamanns. Árlega fór Einar í íþróttavíking og keppti á flestum sterkustu mótum heims á tíu ára tímabili. Jafnaðarárangur hans var mjög góður og sem dæmi má nefna að meðaltal tíu lengstu kasta hans árið 1985 var yfir 90 metra. Fórnarkostnaður árlegra víkingaferða Einars virðist hafa verið sá að hann náði ekki að sýna sitt besta á medalíumótunum í lok keppnistímabila og komst ekki á pall á Ólympíuleikum, Heimsmeistaramóti og Evrópumeistaramóti þótt hann hafi margsinnis áður sigrað flesta þá sem unnu til verðlauna á þeim mótum. Í íslenskri íþróttasögu er enginn íþróttamaður sem sigrað hefur heimsmethafa, heimsmeistara, Ólympíumeistara og Evrópumeistara í sinni íþróttagrein oftar en Einar Vilhjálmsson (ef nokkur hefur þá gert það) en hann náði að sigra alla slíka medalíuhafa á sínum ferli að Uwe Hone (DDR) undanskildum. Uwo Hone hætti keppni árið 1986 eftir meiðsli en hann náði að kast 104,80 m í heimalandi sínu Austur-Þýskalandi árið 1984. Eftir metkast Uwe Hon mættust Einar og Uwe aðeins einu sinni. Þeir háðu harða keppni á Grand Prix móti í Stokkhólmi árið 1985 þar sem Einar leiddi keppnina fram í fjórðu umferð með kasti upp á 89,36 m en Uwe Hone tók forustuna í fimmtu umferð með kasti upp á 91,54 m og sigraði. Þriðji var Tom Petranoff fyrrum heimsmethafi. Eftir keppnina var Einar krýndur krónprins spjótsins í sænskum fjölmiðlum. Einar grínaðist stundum með það að hann ætti að minnsta kosti heimsmetið með vinstri hendi.
 
Einar stundaði háskólanám í Bandaríkjunum og setti bandarískt háskólameistaramótsmet, 89,98 m, árið [[1983]] í [[Houston]] í [[Texas]] og bandarískt háskólamet, 92,42 m (303,2 fet), á [[Teras Relays]] [[1984]]. Þar sló hann elsta frjálsíþróttamet NCAA á þeim tíma, sem sagt hafði verið að yrði aldrei slegið, 300 feta kast Mark Muro frá [[Tennessee]].
Faðir Einars er [[Vilhjálmur Einarsson]] [[Frjálsar íþróttir|frjálsíþróttamaður]]. Vilhjálmur vann til silfurverðlauna í þrístökki á Ólympíuleikunum í Melbourne árið 1956 með stökki upp á 16,26m sem var Ólympíumet í á aðra klukkustund þar til heimsmethafinn Dasilva frá Brasilíu náði að tryggja sér gullverðlaunin með ögn lengra stökki.
 
Hann setti Norðurlandamet, 82,78 m, á [[Landsmót UMFÍ|Landsmóti UMFÍ]] á [[Húsavík]] árið [[1987]] og Evrópumeistaramótsmet, 85,48 m, árið [[1990]] í [[Split]] í þáverandi [[Júgóslavía|Júgóslavíu]]. Einar vann landskeppni Norðurlandanna og Bandaríkjanna árið 1983 og lagði þar heimsmethafann [[Tom Petranoff]] í annað sinn. Hann var valinn í úrvalslið Evrópu til keppni í heimsbikarkeppni árið [[1985]] og leiddi fyrstu Grand Prix stigakeppni IAAF ( í dag nefnd [[Gullmótaröð IAAF]]) sama ár frá fyrsta móti í [[Kalifornía|Kaliforníu]] í maí allt til ágústmánaðar og eru þá allar frjálsíþróttagreinar meðtaldar.
Einar er nú sem framkvæmdastjóri Visthús-KLH ehf sem starfar á byggingamarkaði
 
Hann sigraði á heimsleikunum í [[Helsinki]] árið [[1988]] en það mót er sterkasta spjótkastskeppni heims sem haldin er árlega. Einar vann til yfir 10 gullverðlauna á Grand Prix stórmótaröðum IAAF og fjölda silfur og bronsverðlauna á árunum 1985, 1987, 1989 og 1991 en mótaröðin er haldin annað hvert ár í öllum greinum. Keppnisferill Einars spannar um 220 mót í um 22 löndum og hafnaði hann á verðlaunapalli á um 200 þeirra.
 
Einar komst fyrst á heimslistann yfir bestu spjótkastara heims árið 1983 og síðast árið 1992. Hann varð sjötti á [[Ólympúleikarnir í Los Angeles 1984|Ólympíuleikunum í Los Angeles 1984]] og kom Íslandi á blað í frjálsíþróttum með 1 stig.
 
Á keppnisferli Einar var spjótum breytt þrisvar sinnum vegna mistaka við fyrstu breytingar þess hjá IAAF árið 1986. Ferill hans spannar því kafla í sögu spjótkastsins sem skipta má í fjögur tímabil þar sem mismunandi áhöld voru löggild: 1) fyrir árið 1986 2) árin 1986-1988 3) árin 1989-1990 og 4) tímabil núverandi metaskrár sem hófst árið 1991. Þessar breytingar höfðu mikil áhrif á alla spjótkastara heimsins sem náð höfðu að kasta yfir 90 metra fyrir breytingarnar 1986 og nafnabreytingar á heimslistum milli ára hafa aldrei í sögu spjótkastsins verið meiri en á þessum árum. Einar var einn þriggja spjótkastara í heiminum sem náði að komast á heimslistann með öllum spjótunum. Sú staðreynd er sennilega eitt magnaðasta afrek Einars sem íþróttamanns.
 
Árlega fór Einar í íþróttavíking og keppti á flestum sterkustu mótum heims um tíu ára skeið. Jafnaðarárangur hans var mjög góður og sem dæmi má nefna að meðaltal tíu lengstu kasta hans árið 1985 var yfir 90 metrar. Fórnarkostnaður árlegra víkingaferða Einars virðist hafa verið sá að hann náði ekki að sýna sitt besta á medalíumótunum í lok keppnistímabila og komst ekki á pall á Ólympíuleikum, Heimsmeistaramóti og Evrópumeistaramóti þótt hann hafi margsinnis áður sigrað flesta þá sem unnu til verðlauna á þeim mótum.
 
Einar náði á ferli sínum að sigra alla heimsmethafa, heimsmeistara, Ólympíumeistara og Evrópumeistara í spjótkasti að [[Uwe Hone]] (DDR) undanskildum. Hone náði að kasta 104,80 m í heimalandi sínu, [[Austur-Þýskaland]]i árið 1984 en hætti keppni 1986 eftir meiðsli. Eftir metkastið mættust Einar og Uwe aðeins einu sinni. Þeir háðu harða keppni á Grand Prix-móti í [[Stokkhólmur|Stokkhólmi]] árið 1985 þar sem Einar leiddi keppnina fram í fjórðu umferð með kasti upp á 89,36 m en Uwe Hone tók forustuna í fimmtu umferð með kasti upp á 91,54 m og sigraði. Þriðji var Tom Petranoff, fyrrum heimsmethafi. Eftir keppnina var Einar krýndur krónprins spjótsins í sænskum fjölmiðlum.
 
Einar grínaðist stundum með það að hann ætti að minnsta kosti heimsmetið með vinstri hendi, en hann er [[örvhentur]].
 
Einar var kosinn [[Íþróttamaður ársins]] árin [[1983]], [[1985]] og [[1988]].
 
{{Íþróttamaður ársins}}
 
{{Stubbur|æviágrip}}
[[Flokkur:Íslenskir íþróttamenn]]
{{f|1960}}
Sótt frá „https://is.wikipedia.org/wiki/Einar_Vilhjálmsson“