„Einar Kristjánsson“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Bumbuhali (spjall | framlög)
clean up, typos fixed: meðfram → með fram using AWB
Navaro (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Lína 1:
'''Einar Kristjánsson frá Hermundarfelli''' ([[26. október]] [[1911]] – [[6. júlí]] [[1996]]) var [[rithöfundur]], og [[bóndi]], fæddur á Hermundarfelli[[Hermundarfell]]i í [[Þistilfjörður|Þistilfirði,]] N-Þing.og kenndi sig oft við þann bæ.
{{Hreingera}}
'''Einar Kristjánsson''' ([[26. október]] [[1911]] – [[6. júlí]] [[1996]]) var [[rithöfundur]], og [[bóndi]] fæddur á Hermundarfelli í Þistilfirði, N-Þing.
 
Einar var bóndi á Hermundarfelli og Hagalandi og starfaði síðan sem húsvörður við Barnaskólann á Akureyri. Hann og kona hans, Guðrún Kristjánsdóttir, f. 16. ágúst 1917, giftu sig 11. september 1937. Ritstörfum sinnti hann með fram fullu starfi sem húsvörður og þau hjónin eignuðust fimm börn. Einar var hagyrðingur góður og lika mikill músíkant og lék á tvöfalda harmónikku inn á [hljómplötu]<ref>http://is.wikipedia.org/wiki/SG_125</ref>. Lengi stjórnaði hann vinsælum útvarpsþætti, ''Mér eru fornu minnin kær''. Einar er jafnan nefndur með Akureyrarskáldunum [[Rósberg Snædal]] og [[Heiðrekur Guðmundsson|Heiðreki Guðmundssyni]].
 
Kona Einars var Guðrún Kristjánsdóttir (f. 16. ágúst 1917), og gengu þau í hjónaband 11. september 1937. Þau hjónin eignuðust fimm börn.
== Helstu verk Einars ==
Eftir hann liggja eftirtalin skáldverk (smásögur o.fl.):
Septemberdagar 1952<br>
Undir högg að sækja 1955<br>
Dimmir hnettir 1959<br>
Gott fólk 1960<br>
Metnaður og mannvirðingar 1960<br>
Blóm afþökkuð 1965<br>
Eldrauða blómið og annarlegar manneskjur 1975<br>
Þorraspaug og góugleði 1978<br>
<br>Einnig ritaði hann ævisögu sína (Skjaldborg gaf hana út ásamt safni verka hans):
 
== Helstu verk Einars ==
Fjallabæjarfólk 1979
Eftir hannEinar liggja eftirtalin skáldverk (smásögur o.fl.):
Ungs manns gaman 1980
Lengi væntir vonin 1981
 
* ''Septemberdagar'' 1952<br>
Einar segir í niðurlagsorðum síðasta bindis ævisögu sinnar en þá er hann nýlega orðinn sjötugur:
* ''Undir högg að sækja'' 1955<br>
* ''Dimmir hnettir'' 1959<br>
* ''Gott fólk'' 1960<br>
* ''Metnaður og mannvirðingar'' 1960<br>
* ''Blóm afþökkuð'' 1965<br>
* ''Eldrauða blómið og annarlegar manneskjur'' 1975<br>
* ''Þorraspaug og góugleði'' 1978<br>
 
<br>Einnig ritaði hann ævisögu sína (Skjaldborg gaf hana út ásamt safni verka hans):
„Æviár mín hafa liðið með óðfluga hraða, að mér finnst. Vera má að það sé vegna þess hversu tilveran hefur verið mér veitul á lífsgæði þau, sem mestu máli skipta, en til þeirra telst hamingja í hjúskapar- og fjölskyldulífinu. (...) Þó að mín skráða ævisaga sé ekki misfelllulaus af minni hálfu, þykir mér vænt um hana. Ég horfi með eftirvæntingu til þess að lifa þá ævisögu, sem ég á enn óskráða, og mun aldrei kvíða endalokum hennar“ (''Lengi væntir vonin 1981'')
 
* ''Fjallabæjarfólk'' 1979
* ''Ungs manns gaman'' 1980
* ''Lengi væntir vonin'' 1981
 
Einar segir í niðurlagsorðum síðasta bindis ævisögu sinnar en þá ervar hann nýlega orðinn sjötugur:
 
„Æviár mín hafa liðið með óðfluga hraða, að mér finnst. Vera má að það sé vegna þess hversu tilveran hefur verið mér veitul á lífsgæði þau, sem mestu máli skipta, en til þeirra telst hamingja í hjúskapar- og fjölskyldulífinu. (...) Þó að mín skráða ævisaga sé ekki misfelllulaus af minni hálfu, þykir mér vænt um hana. Ég horfi með eftirvæntingu til þess að lifa þá ævisögu, sem ég á enn óskráða, og mun aldrei kvíða endalokum hennar“hennar.“ (''Lengi væntir vonin 1981'')
 
== Tilvísun ==
<references/>
 
{{fd|1911|1996}}