„Sveinn tjúguskegg“: Munur á milli breytinga

Árið [[1013]] gerði Sveinn allsherjar innrás í England, ásamt Knúti syni sínum, með það að markmiði að leggja landið undir sig. Þegar Sveinn réðst á [[London]] er sagt að íbúar borgarinnar hafi rifið brúna yfir ána [[Thames]] (sbr. barnagæluna ''London bridge is falling down'') til að reyna að hindra framrás víkinganna. Sveinn þurfti að hörfa, en næstu mánuði lagði hann undir sig allt England, nema London, þar sem Aðalráður hélt sig.

Þegar Aðalráður flúði til [[Normandí]] síðla árs [[1013]] varð Sveinn formlega konungur Englands. EinungisHann naut þess þó ekki lengi því að einungis fimm vikum síðar lést hann í [[Gainsborough]]. Hann var fyrst lagður til hvílu í dómkirkjunni í [[Jórvík]] en seinna voru jarðneskar leifar hans fluttar í [[Hróarskeldudómkirkja|Hróarskeldudómkirkju]].

Fyrri kona Haraldar var Gunnhildur, hertogadóttir frá [[Pólland]]i, og áttu þau synina [[Haraldur 2.|Harald 2.]] og [[Knútur ríki|Knút ríka]]. Seinni kona hans var [[Sigríður stórráða]] drottning í Svíþjóð og var dóttir þeirra Ástríður, móðir [[Sveinn Ástríðarson|Sveins Ástríðarsonar]].

Haraldur, elsti sonur Sveins, tók við ríki í Danmörku. Bróðir hans, [[Knútur mikli|Knútur]], sem hafði verið með Sveini í víking á Englandi sneri heim með flotann, en Haraldur vildi ekki hafa hann í Danmörku með allan þennan her. Aðalráður sneri í millitíðinni aftur heim til Englands og reyndi að komast aftur til valda ásamt syni sínum, [[Játmundur járnsíða|Játmundi járnsíðu]]. Knútur hélt þá flotanum til Englands, barðist við þá og hafði sigur að lokum.

{{Erfðatafla einn til tveir |

titill1titill=[[Danakonungar|Danakonungur]] |

ár1til=985-[[1014]] |

titill=[[Noregskonungar|Noregskonungur]]<br/>''Öðru sinni''[[Hlaðajarlar]] stýrðu Noregi í umboði Sveins |

frá=[[1000]] |

til=[[1014]]

frá=[[1013]] |

til=[[1014]] |