„Suðurey“: Munur á milli breytinga

Eyjan er gyrtgirt háum hömrum að suðurhliðinni undanskilinni, þar sem grasi vaxin brekka nær niður að sjó. Þrjár uppgöngur eru í eyjuna; sunnan, vestan og austan megin, en allar eru þær sunnarlega við brekkuna. Besti möguleikinn á uppgöngu á eyjuna er kallaður ''steðjar'' með tilvísun í [[hestamennska|hestamennsku]], en vegna öldubrots úr suðri er hún stundum ógreiðfær.

Um miðbik eyjarinnar liggur hryggur, um 161[[metrimetra|m]] hár þar sem hann er hæstur. Mikið gróðurlendi þekur stóran hluta eyjunnar.

Í Suðurey er stunduð eggjataka og lundaveiði, ásamt því að sauðfé er haft á beit allan ársins hring. Suðureyingar, eins og þeir sem eru meðlimir í veiðifélaginu eru kallaðir, eiga veiðikofa í eynni sem var reistur 1951. Hann er norðan megin á eyjunni og sést frá [[Heimaey]]. Miklar endurbætur hafa verið gerðar á kofanum síðan að hann var reistur, en í dag er regnvatni safnað undir kofan og rafmagn er framleitt með vindorkustöð á eyni.

Það er sagt bátfært í Suðurey þegar öldur brjótabrýtur ekki á sunnanverðri [[Smáeyjar|Hænu]] þar sem uppgangan er sunnan til á eynni og sést því ekki frá Heimaey.