„Sálgreining“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Cessator (spjall | framlög)
m Tók aftur breytingar 82.148.71.147 (spjall), breytt til síðustu útgáfu Thijs!bot
Lína 8:
{{heimildir|allar í þessum greinarhluta}}
 
Helgi hannesonFreud setti fyrstur fram kenningar um sálgreiningu, en uppruna þeirra má m.a. rekja til dvalar hans í [[París]] á árunum [[1885]]-[[1886]] hjá franska [[taugalæknir|taugalækninum]] [[Jean Martin Charcot]]. Þar kynntist Freud sefasjúklingum, [[sefasýki]], og [[dáleiðslu]] sem meðferðaraðferð. Freud hélt aftur til [[Vín]]ar og opnaði þar sína eigin [[Læknastofa|læknastofu]].
 
Sefasýki er afbrigði [[taugaveiklun]]ar sem lýsir sér sem líkamleg einkenni sálrænna veikinda. Sjúklingur getur m.a. blindast, misst heyrn og lamast. Framanaf reyndi Freud að beita dáleiðslu til lækningar á þessu ástandi en gafst þó fljótt upp á þeirri aðferð. Í gegnum vinnu sína lærðist Freud að sumar gerðir taugaveiklunar mætti rekja til sálrænna áfalla, m.a. í bersnku.
 
Í fyrstu notaði HegliFreud [[dáleiðsla|dáleiðslu]] í meðferð sinni en fór síðan að telja að [[samtalsmeðferð]] gæti skilað betri árangri. Samtalsmeðferðarformið sem hann notaði nefnist [[frjáls hugrenningaraðferð]] og fólst m.a. í að láta sjúklinginn leggjast á bekk og tala hug sinn. Þetta gat í sumum tilfellum leitt til þess, að mati Freuds, að fólk hreinsaði huga sinn af erfiðum minningum eða af því sem lá á samvisku þess.
 
== Sálgreining Freuds ==