„Magnús berfættur“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Tungumálatenglar |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Magnús berfættur''' ([[1073]] – [[1103]]) var [[konungur]] [[Noregur|Noregs]] á árunum 1093 – 1103. Hann var herskár konungur og hefur oft verið kallaður síðasti víkingakonungurinn.
Magnús var launsonur [[Ólafur kyrri|Ólafs kyrra]]
Magnús sigldi svo suður á bóginn og rændi og ruplaði í Danmörku og Svíþjóð og vildi stækka ríki sitt en tókst með naumindum að sleppa undan Svíum á flótta. Friður var svo saminn á [[Konungahella|Konungahellu]] sumarið [[1101]] og var ákveðið að landamæri ríkjanna skyldu vera eins og þau höfðu áður verið. Magnús vann því engin lönd með herferðinni til Svíþjóðar en fékk hins vegar Margréti dóttur [[Ingi Steinkelsson|Inga Svíakonungs]] fyrir eiginkonu og var hún síðan kölluð friðkolla.
Magnús fór í vesturvíking 1098-1099; fór fyrst til [[Orkneyjar|Orkneyja]] og tók Orkneyjajarla til fanga, hélt síðan til [[Suðureyjar|Suðureyja]] og síðan [[Mön|Manar]] og allt suður til [[Wales]] og herjaði og rændi. 1102 fór hann aftur af stað með mikinn her og hugðist styrkja ríki sitt á [[Bretlandseyjar|Bretlandseyjum]] og herja á [[Írland]]i og fékk raunar Mýrkjartan (Muircheartach Ua Briain) Írakonung í lið með sér. Þeir unnu [[Dyflinni]] og mestalla austurströnd Írlands en þegar halda skyldi heim á leið fór Magnús á land með hluta liðs síns í könnunarferð. Þá komu Írar að þeim, ráku þá í sjálfheldu í mýrlendi og þar féll konungur.
Magnús átti engin börn með Margréti drottningu sinni en með frillum átti hann synina [[Eysteinn Magnússon (konungur)|Eystein]], [[Sigurður Jórsalafari|Sigurð Jórsalafara]] og
== Heimildir ==
Lína 15:
{{Töflubyrjun}}
{{Erfðatafla
| titill = [[Noregskonungar|Noregskonungur]]<br /><small>með [[Hákon Magnússon Þórisfóstri|Hákoni Þórisfóstra]] 1093-1094
| frá = 1093
| til = 1103
|