„Íslenska“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Lína 39:
Sterkar sagnir minda þátið með hljóðskiptum og eru einkvæðar í því formi(sleit - fór) en veikar enda með sjerhljóða(kallaði - hoppaði). Í fornmálinu var þátíð firstu persónu eintölu veikra sagna endandi með -a en ekki -i og gerðist þessi breiting firir áhrif frá annari og þriðju. Sömuleiðis Ek em - Ek er.
 
Ennfremur kom -kt í stað tk í germind (ok fannsk þat á öllu at hún þóttisk vargefin/Þat vilda ek, at þú réðisk austr í fjörðu)
 
== Málfræði ==