„Íslenska“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Lína 36:
14 og 1500 gerist sú breiting að -f framan við n verða -b og -d er skotið in framan við -l og -n.
Sterkar sagnir minda þátið með hljóðskiptum og eru einkvæðar í því formi(sleit - fór) en veikar enda með sjerhljóða(kallaði - hoppaði). Í fornmálinu var þátíð firstu persónu eintölu veikra sagna endandi með -a en ekki -i og gerðist þessi breiting firir áhrif frá annari og þriðju. Sömuleiðis Ek em - Ek er.
Ennfremur kom -k í stað t í germind (ok fannsk þat á öllu at hún þóttisk vargefin/Þat vilda ek, at þú réðisk austr í fjörðu)
== Málfræði ==
| |||