„Þórður Narfason“: Munur á milli breytinga

'''Þórður Narfason''' (d. [[1308]]) var íslenskur [[lögmaður]] á [[13. öld]] og bjó á [[Skarð á Skarðsströnd|Skarði á Skarðsströnd]]. Hann var af ætt [[Skarðverjar|Skarðverja]], sonur [[Narfi Snorrason|Narfa Snorrasonar]] prests á [[Kolbeinsstaðir|Kolbeinsstöðum]] og Valgerðar Ketilsdóttur konu hans. [[Gissur Þorvaldsson|Gissur jarl]] var ömmubróðir hans.

Þórður fluttist að Skarði eftir lát Bjarna föðurbróður sins, sem var barnlaus, og bjó þar til dauðadags. Hann var lögmaður norðan og vestan [[1296]]-[[1297]] og aftur [[1300]], þá í umboði [[Bárður Högnason|Bárðar Högnasonar]] hins norræna. Þekktastur er Þórður þó fyrir framlag sitt til [[íslenskar bókmenntir|íslenskra bókmennta]] og [[sagnaritun]]ar því það mun hafa verið hann sem steypti mörgum sögum saman í [[Sturlunga|Sturlungu]] eins og hún hefur varðveist, en þær sögur sem hann notaði eru nú allar glataðar nema [[Hrafns saga Sveinbjarnarsonar]]. Helga kona Sturlu og Narfi faðir Þórðar voru bræðrabörn og vitað er að Þórður dvaldi hjá Snorra veturinn [[1271]]-[[1272]], þá líklega um tvítugt.