„Langbarðabandalagið“: Munur á milli breytinga

'''Langbarðabandalagið''' ([[ítalska]]: ''Lega Lombarda'') var bandalag [[borg]]a á Norður-[[Ítalía|Ítalíu]] sem var stofnað árið [[1167]] gegn ofríkistilburðum [[Friðrik Barbarossa|Friðriks Barbarossa]] keisara [[hið Heilaga rómverska ríki|hins Heilaga rómverska ríkis]]. Friðrik hafði krafist viðurkenningar á rétti sínum sem einvaldur á Ítalíu á [[þingið í Roncaglia|þinginu í Roncaglia]] [[1158]]. Þegar bandalagið var sem stærst voru nær allar borgir Norður-Ítalíu aðilar að því, eða borgirnar [[Mílanó]], [[Piacenza]], [[Cremóna]], [[Mantúa]], [[Crema]], [[Bergamó]], [[Brescia]], [[Bologna]], [[Padúa]], [[Trevísó]], [[Vicenza]], [[Feneyjar]], [[Veróna]], [[Lodi]], [[Reggio Emilia]] og [[Parma]]. Bandalagið vann sigur á keisaranum í [[orrustan við Legnano|orrustunni við Legnano]] árið [[1176]] og eftir sex ára [[vopnahlé]] gerðu bandalagið og keisarinn með sér [[friðarsamningarnir í Konstanz|friðarsamningana í Konstanz]] þar sem borgirnar hétu keisaranum trúnaði en héldu lögsögu yfir héruðum sínum.