„Berserkjasveppur“: Munur á milli breytinga

Íslenskt nafn sitt mun sveppurinn hafa dregið af þeirri hugmynd að [[víkingar]] hafi étið sveppinn áður en þeir fóru í bardaga til að ganga [[berserkur|berserksgang]]. Þessi sögn kemur fyrst fram í grein eftir sænska prestinn [[Samuel Ödmann]] árið 1784 þar sem hann reynir að útskýra berserki og berserksgang í anda [[upplýsingin|upplýsingarinnar]].<ref>Ole Högberg, ''Flugsvampen och människan'' (kaflinn um berserkina er á netinu: [http://www.carlssonbokforlag.se/humaniora/dox/Korrigeringar%20Flugsv.pdf]), Stokkhólmur:Carlsson Bokförlag, 2003, s. 51-71.</ref> Íslenskt heiti sitt fékk sveppurinn fyrst í kennslubók [[Stefán Stefánsson|Stefáns Stefánssonar]], ''Plönturnar: kennslubók í grasafræði'', sem kom fyrst út 1913 og er þar sagður vera erlendur sveppur.<ref>Sturla Friðriksson, „Flugusveppur - Berserkjasveppur — Reiðikúla“, ''Náttúrufræðingurinn'', 1. tbl. 30. árg., 1960, s. 21-27 ([http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=4256086 Tímarit.is]).</ref> Sveppurinn fannst raunar ekki á Íslandi að neinu ráði fyrr en undir miðja 20. öld. Sem dæmi má nefna að það þótti talsvert fréttnæmt þegar tveir slíkir fundust árið 1959, annar í Vaglaskógi en hinn við Bjarkarlund í Reykhólasveit.