|
|
|
Berserkjaveppur er [[eitursveppir|eitraður]] og inniheldur nokkur [[geðvirk efni]]. Sjaldgæft er að fólk deyi af neyslu hans en jafnvel lítið magn veldur meltingartruflunum, sljóleika, skapsveiflum og [[ofskynjun]]um. Magn eiturefna í sveppnum er þó mjög mismunandi eftir stöðum og árstíma.
Íslenskt nafn sitt mun sveppurinn hafa dregið af þeirri hugmynd að [[víkingar]] hafi étið sveppinn áður en þeir fóru í bardaga til að ganga [[berserkur|berserksgang]]. Þessi sögn erkemur aðfyrst öllumfram líkindumí ósönngrein ogeftir tilsænska kominprestinn löngu[[Samuel eftirÖdmann]] árið 1784 þar sem hann reynir að útskýra berserki og berserksgang í anda [[víkingaöldupplýsingin|upplýsingarinnar]] lauk.<ref>Ole Högberg, ''Flugsvampen och människan'' (kaflinn um berserkina er á netinu: [http://www.carlssonbokforlag.se/humaniora/dox/Korrigeringar%20Flugsv.pdf]), Stokkhólmur:Carlsson Bokförlag, 2003, s. 51-71.</ref> Íslenskt heiti sitt fékk sveppurinn fyrst í kennslubók [[Stefán Stefánsson|Stefáns Stefánssonar]], ''Plönturnar: kennslubók í grasafræði'', sem kom fyrst út 1913 og er þar kallaður erlendur sveppur.<ref>Sturla Friðriksson, „Flugusveppur - Berserkjasveppur — Reiðikúla“, Náttúrufræðingurinn, 1. tbl. 30. árg., 1960, s. 21-27.</ref> Sveppurinn fannst raunar ekki á Íslandi að neinu ráði fyrr en undir miðja 20. öld. Sem dæmi má nefna að það þótti talsvert fréttnæmt þegar tveir slíkir fundust árið 1959, annar í Vaglaskógi en hinn við Bjarkarlund í Reykhólasveit.
==Heimildir==
|
