Enska þingið

Enska þingið var þing konungsríkisins England. Enska þingið á uppruna í engilsaxneska Witenagemot. Árið 1066 kom Vilhjálmur sigurvegari með lénsskipulagið og hann sótti ráð af lénsmönnum og klerkum áður að setja lög. Árið 1215 var Magna Carta sett í lög af Jóhanni landlausa sem ákveddi að konungurinn mætti ekki setja upp skatt án leyfis konunglegs ráðs síns. Þetta konunlegt ráð þróaði hægt og hægt í þing.

Enska þingið fyrir konungnum um árið 1300.

Smám saman byrjaði enska þingið að draga mátt úr enska einvaldinum, og þetta orsakaði að öllum líkindum Enska borgarastyrjöldin og aftöku Karls 1. árið 1649. Við endurreisn einvaldsins undir Karli 2. gefið var þinginu stjórn og þá varð England og seinna Bretland þingbundin konungsstjórn. Sambandslögin 1707 sameinaði enska þingið skoska þinginu til að mynda stóra-breska þingið. Þegar írska þingið var afnumið árið 1801 sameinuðust meðlimir þessa þings breska þinginu. Þess vegna er breska þingið eitt elsta löggjafarvald í heimi. Vegna breska heimsveldsins er breska þingið orðið fyrirmynd fyrir mörg þing um allan heim. Þessi fyrirmynd er þekkt sem Westminster-kerfið úr því að breska þingið er staðsett í Westminsterborg í London.

  Þessi sögugrein sem tengist Englandi er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.