„Tíðbeyging sagna“: Munur á milli breytinga

 

Með „nútíð“ er þó ekki einungis átt við verknað sem stendur yfir nákvæmlega þá stundina sem sögnin er yrt heldur einnig ýmsum tímahorfum; nýliðnum tíma, óliðnum tíma, reglubundnum tíma o.s.frv. Af þessu ræðst tíðbeyging sagna. Með hjálparsögnunum '''hafa''' og '''munu''' má mynda sex samsettar tíðir sagna:

*: Framtíð var lengi vel talin sérstök tíð sagnbeygingar. Hugtakið var notað yfir orðasambönd sem voru samsett úr hjálparsögninni mun og [[nafnháttur|nafnhætti]] aðalsagnarinnar. Dæmi: ''Ég mun koma''. {{heimild vantar}}

Þessar sex tíðir hafa allar sérstaka merkingu sem snertir stöðu atburðar eða verknaðar miðað við tímann í setningunni. '''Núliðin''' og '''þáliðin''' tíð gefa til kynna að verknaði sé lokið. '''Framtíð''' með '''munu''' lýsir óloknum verknaði en henni fylgir oft vafi. Hrein framtíð er oftast mynduð með nútíðarsniði; „Ég ''tala'' á morgun“. '''Þáframtíð''' segir að verknaði sé lokið en sýnir óvissu. '''Skildagatíðirnar''' tákna skilyrtan verknað.

 

[[br:Amzer (yezhadur)]]

[[cs:Čas (mluvnice)]]

[[de:Tempus]]

[[en:Grammatical tense]]