„Margrét Valdimarsdóttir mikla“: Munur á milli breytinga

 

Margrét var dóttir [[Valdimar atterdag|Valdimars 4.]] Danakonungs. Tíu ára að aldri var hún gift [[Hákon 6.|Hákoni 6.]] Noregskonungi, sem var rúmum 10 árum eldri. Árið 1370 eignuðust þau soninn [[Ólafur 4. Hákonarson|Ólaf]] og þegar Valdimar konungur dó [[1375]] tókst Margréti að fá hann útnefndan konung þótt Valdimar hefði verið búinn að útnefna annan dótturson sinn, [[Albrekt af Mecklenburg]], sem hafði orðið konungur Svíþjóðar nokkrum árum áður, sem erfingja sinn. Hún stýrði sjálf ríkinu í nafni Ólafs og þegar Hákon lést [[1380]] og Ólafur varð konungur Noregs stýrði hún því ríki einnig. Ólafur dó [[1387]] og Margrét var þá kjörin [[ríkisstjóri]] Danmerkur og Noregs og 1388 einnig í Svíþjóð, þegar Svíar losuðu sig við hinn óvinsæla Albrekt, sem var tekinn höndum og hafður í haldi í sex ár.