„Þorleifur Skaftason“: Munur á milli breytinga

 

Þorleifur var fæddur að Bjarnastöðum í [[Unadalur|Unadal]] í [[Skagafjörður|Skagafirði]], sonur Skafta Jósepssonar sem síðar var prestur og lögréttumaður á Þorleifsstöðum í [[Blönduhlíð]] og konu hans Guðrúnar Steingrímsdóttur. Í manntalinu 1703 er hann sagður þjónustumaður á [[Stóru-Akrar|Stóru-Ökrum]] í Blönduhlíð. Hann lærði í [[Hólaskóli (1106-1802)|Hólaskóla]] og var árið 1707 vígður dómkirkjuprestur á [[Hólar í Hjaltadal|Hólum]]. Þegar Jón Einarsson heyrari, sem átti að taka við skólameistaraembættinu, dó í [[Stórabóla|Stórubólu]] [[1707]] áður en hann náði að setjast í embættið var Þorleifur settur skólameistari um stundarsakir. Því starfi gegndi hann aðeins í nokkra mánuði og sveinarnir voru aðeins 20 vegna bólunnar.

Þorleifur var sagður góður söngmaður, mikill kennimaður og mikill kraftajötunn. Það orð lá á að hann væri fjölkunnugur, sumir sögðu rammgöldróttur, og er sagt að hann hafi til dæmis verið fenginn til að blessa [[Siglufjarðarskarð]] og hrekja burt óvætti sem þar átti að hafa aðsetur. Hann blandast einnig inn í sögur af [[Galdra-Loftur|Galdra-Lofti]], enda var hann dómkirkjuprestur á Hólum um daga hans. Sagt er að þegar [[Ludvig Harboe]] fór að svipast um eftir biskupsefni 1741 hafi Þorleifur í Múla komið sterklega til greina en galdraryktið hafi spillt fyrir honum og ekki síður að hann þótti drykkfelldur og lítill fjármálamaður. Þorleifur drukknaði í lítilli keldu sem aldrei hafði verið talin mönnum hættuleg og kenndu sumir göldrum um.

 

 

== Heimildir ==