„Sæmundur Ormsson“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Sæmundur Ormsson''' (um [[1227]] – [[13. apríl]] [[1252]]) var [[goðorðsmaður]] á [[Sturlungaöld]]. Hann var af ætt [[Svínfellingar|Svínfellinga]], sonur [[Ormur Jónsson Svínfellingur|Orms Jónssonar]] Svínfellings (d. 1241) og konu hans Álfheiðar Njálsdóttur. Hann var unglingur er faðir hans lést en tók þó við mannaforráðum og búi á ættarjörð sinni, [[Svínafell]]i. Guðmundur bróðir hans (f. um 1255) var í fóstri í [[Kirkjubær á Síðu|Kirkjubæ]] á [[Síða|Síðu]] hjá Steinunni föðursystur sinni og manni hennar, [[Ögmundur Helgason|Ögmundi Helgasyni]] staðarhaldara. Ögmundur þótti seilast til valda eftir lát Orms en Sæmundi líkaði það illa og varð af mikill fjandskapur.
Sæmundur gekk að eiga Ingunni laundóttur [[Sturla Sighvatsson|Sturlu Sighvatssonar]] árið 1248 og er sagt að [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórður kakali]] föðurbróðir hennar hafi eggjað hann til að láta ekki hlut sinn fyrir Ögmundi. Sæmiundur sótti Guðmund bróður sinn úr fóstrinu hjá Ögmundi og reyndi á næstu árum tvisvar að sækja að honum. [[Brandur Jónsson|Brandi]] ábóta (síðar biskup), föðurbróður Sæmundar og mági Ögmundar, tókst loks að gera sætt milli þeirra en Ögmundur hélt ekki sættina. Steinunn kona hans, sem hafði hvatt mjög til sátta, lést 31. mars 1252 og er tæpum tveimur vikum síðar, þegar Ögmundur frétti að Sæmundur og Guðmundur væru fámennir á ferð skammt frá Kirkjubæ, tók hann þá höndum og líflét þá, þótt Guðmundur fóstursonur hans bæði um grið.
| |||