„Sturla Sighvatsson“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Tungumálatengill o.fl. |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Sturla Sighvatsson''' ([[1199]] – [[1238]]) var íslenskur höfðingi á 13. öld
Árið 1223 kvæntist Sturla [[Solveig Sæmundardóttir|Solveigu]] dóttur [[Sæmundur Jónsson|Sæmundar Jónssonar]] í [[Oddi á Rangárvöllum|Odda]] en [[Snorri Sturluson]] föðurbróðir hans mun einnig hafa haft hug á henni. Þau bjuggu á [[Sauðafell]]i í [[Dalasýsla|Dölum]]. Sturla liðsinnti sonum [[Hrafn Sveinbjarnarson|Hrafns Sveinbjarnarsonar]] þegar þeir brenndu [[Þorvaldur Snorrason Vatnsfirðingur|Þorvald Vatnsfirðing]] inni 1228 til að hefna fyrir föður sinn. Í janúar næsta vetur komu synir Þorvaldar að Sauðafelli að næturlagi, en Sturla var ekki heima. Þeir drápu og meiddu marga heimilismenn. Sturlu bárust fréttir af [[Sauðafellsför]] þar sem hann sat í laug á Reykjum í Miðfirði. „Sturla spurði, hvort þeir gerðu ekki Sólveigu. Þeir sögðu hana heila. Síðan spurði hann einskis.“
Suðurgangan hófst árið 1233 og eftir viðkomu í [[Noregur|Noregi]] gekk Sturla suður til [[Róm]]ar, þar sem hann skriftaði og var leiddur fáklæddur milli höfuðkirkna og hýddur. Tók hann þeirri meðferð karlmannlega en „flest fólk stóð úti og undraðist, barði á bjóst sér og harmaði þegar svo fríður maður var svo hörmulega leikinn og máttu eigi vatni halda bæði konur og karlar.“ Sturla kom við í Noregi á heimleiðinni og gerðist lendur maður [[Hákon gamli|Hákonar konungs]] og tók að sér að koma Íslandi undir veldi hans.▼
▲Á endanum fór svo að þeir Sturla og Guðmundur biskup sættust og var hluti af sættinni að Sturla skyldi fara til [[Róm]]ar á fund páfa til að gera yfirbót vegna illrar meðferðar á biskupi í [[Grímseyjarför]]. Suðurgangan hófst árið 1233 og eftir viðkomu í [[Noregur|Noregi]] gekk Sturla suður til [[Róm]]ar, þar sem hann skriftaði og var leiddur fáklæddur milli höfuðkirkna og hýddur. Tók hann þeirri meðferð karlmannlega en „flest fólk stóð úti og undraðist, barði á bjóst sér og harmaði þegar svo fríður maður var svo hörmulega leikinn og máttu eigi vatni halda bæði konur og karlar.“ Sturla kom við í Noregi á heimleiðinni og gerðist lendur maður [[Hákon gamli|Hákonar konungs]] og tók að sér að koma Íslandi undir veldi hans.
Við heimkomuna hóf hann þegar að auka við veldi sitt og tókst meðal annars að bola [[Snorri Sturluson|Snorra Sturlusyni]], föðurbróður sínum, úr landi og leggja veldi hans undir sig. Þá sneri hann sér að [[Gissur Þorvaldsson|Gissuri Þorvaldssyni]], foringja [[Haukdælir|Haukdæla]], og sveik hann á [[Apavatn]]sfundi og þvingaði hann til að sverja sér trúnaðareið. Gissur taldi sig þó á engan hátt bundinn af eiðnum og gerði þegar bandalag við [[Kolbeinn ungi Arnórsson|Kolbein unga]], foringja [[Ásbirningar|Ásbirninga]]. Er Sturla hélt norður í Skagafjörð til að leggja undir sig ríki Kolbeins, ásamt föður sínum, söfnuðu þeir Gissur og Kolbeinn mun fjölmennara liði sem einnig var betur búið. Þeir feðgar biðu ósigur í [[Örlygsstaðabardagi|Örlygsstaðabardaga]] og féllu þar. Sturla hafði gamalt spjót sem hét Grásíða sér til varnar en það var svo lélegt að það bognaði hvað eftir annað og þurfti hann að stíga á það til að rétta það. Margir menn unnu á honum en það var Gissur Þorvaldsson sem veitti honum banahöggið.▼
▲Við heimkomuna hóf hann þegar að auka við veldi sitt og tókst meðal annars að bola
Mað Solveigu konu sinni átti Sturla dæturnar Guðnýju húsfreyju í Garpsdal og Þuríði konu Hrafns Oddssonar og soninn Jón.
{{fd|1199|1238}}
|