„Kolbeinn ungi Arnórsson“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Skúmhöttur (spjall | framlög) Tungumálatengill |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 1:
'''Kolbeinn Arnórsson''' ([[1208]] – [[1245]]), sem ætíð var kallaður '''Kolbeinn ungi''' til aðgreiningar frá [[Kolbeinn Tumason|Kolbeini Tumasyni]] föðurbróður sínum, var skagfirskur höfðingi á 13. öld. Hann var af ætt [[Ásbirningar|Ásbirninga]], helstu valdaættar í [[Skagafjörður|Skagafirði]] á [[Sturlungaöld]], sonur [[Arnór Tumason|Arnórs Tumasonar]] goðorðsmanns á Víðimýri og konu hans, Ásdísar (eða Aldísar) Sigmundardóttur frá Valþjófsstað. Faðir hans lést í Noregi 1221 og varð Kolbeinn því mjög snemma höfðingi ættarinnar. Hann bjó í Ási, á [[Víðimýri]] og á [[Flugumýri]].
Kolbeinn deildi við [[Guðmundur Arason|Guðmund Arason]] biskup eins og föðurbróðir hans og nafni hafði gert. Lét hann hneppa biskupinn í varðhald og sat hann þar uns hann dó 1237. Helstu óvinir Kolbeins voru þó [[Sturlungar]]. Eftir að [[Sturla Sighvatsson]] hóf valdabrölt sitt gengu þeir Kolbeinn og Gissur Þorvaldsson í bandalag gegn honum og [[Sighvatur Sturluson|Sighvati]] föður hans og mættu Sturlungar örlögum sínum í [[Örlygsstaðabardagi|Örlygsstaðabardaga]]. Eftir bardagann var Kolbeinn allsráðandi norðanlands. En árið 1242 kom [[Þórður kakali Sighvatsson|Þórður kakali]], bróðir Sturlu, til landsins og sýndi brátt leiðtogahæfileika sína; þótt hann væri mjög fáliðaður fyrst í stað tókst Kolbeini ekki að vinna sigur á honum. Þeim laust saman í [[Flóabardagi|Flóabardaga]] 1244 og fór Þórður halloka, enda með meira en helmingi færri menn, en tókst þó að sleppa. Kolbeinn sigldi til [[Vestfirðir|Vestfjarða]] og tók eða eyðilagði öll skip sem hann fann þar. Hann náði þó ekki Þórði og lést sjálfur ári síðar, 22. júlí 1245. Sumarið eftir má segja að veldi Ásbirninga hafi lokið í [[Haugsnesbardagi|Haugsnesbardaga]]. Þar féll foringi þeirra, [[Brandur Kolbeinsson]], frændi Kolbeins unga.
Lína 6:
{{fd|1208|1245}}
[[Flokkur:Sturlungaöld]]
[[en:Kolbeinn ungi Arnórsson]]
| |||