„Sturla Sighvatsson“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
Tungumálatengill o.fl. |
||
Lína 1:
'''Sturla Sighvatsson''' ([[1199]] – [[1238]]) var íslenskur höfðingi á 13. öld og bjó lengst á [[Sauðafell]]i í [[Dalasýsla|Dölum]]. Hann var einn helsti foringi [[Sturlungar|Sturlunga]] og tók við [[goðorð]]i þeirra um 1220
Suðurgangan hófst árið 1233 og eftir viðkomu í [[Noregur|Noregi]] gekk Sturla suður til [[Róm]]ar, þar sem hann skriftaði og var leiddur fáklæddur milli höfuðkirkna og hýddur. Tók hann þeirri meðferð karlmannlega en
Við heimkomuna hóf hann þegar að auka við veldi sitt og tókst meðal annars að bola [[Snorri Sturluson|Snorra Sturlusyni]], föðurbróður sínum, úr landi og leggja veldi hans undir sig. Þá sneri hann sér að [[Gissur Þorvaldsson|Gissuri Þorvaldssyni]], foringja [[Haukdælir|Haukdæla]], og sveik hann á [[Apavatn]]sfundi og þvingaði hann til að sverja sér trúnaðareið. Gissur taldi sig þó á engan hátt bundinn af eiðnum og gerði þegar bandalag við [[Kolbeinn ungi Arnórsson|Kolbein unga]], foringja [[Ásbirningar|Ásbirninga]]. Er Sturla hélt norður í Skagafjörð til að leggja undir sig ríki Kolbeins, ásamt föður sínum, söfnuðu þeir Gissur og Kolbeinn mun fjölmennara liði sem einnig var betur búið. Þeir feðgar biðu ósigur í [[Örlygsstaðabardagi|Örlygsstaðabardaga]] og féllu þar. Sturla hafði gamalt spjót sem hét Grásíða sér til varnar en það var svo lélegt að það bognaði hvað eftir annað og þurfti hann að stíga á það til að rétta það. Margir menn unnu á honum en það var Gissur Þorvaldsson sem veitti honum banahöggið.
Kona Sturlu var Solveig
{{fd|1199|1238}}
[[Flokkur:Sturlungaöld]]
[[en:Sturla Sighvatsson]]
|