„Háhitasvæði“: Munur á milli breytinga

==Raforkuframleiðsla==

[[Mynd:Geothermal energy methods.png|thumb|Þversnið dæmigerðs háhitasvæðis]]

Á '''háhitasvæðum''' er styrkur uppleystra efna í jarðhitavatni töluvert meira en á [[lághitasvæði|lághitasvæðum]] og fer það almennt eftir [[jarðfræði]]legum eiginleikum svæðanna og [[lekt]] [[berggrunnur|berggrunns]] hver þau eru og í hve miklum mæli þau finnast. Magnið eykst eftir því sem hitastig vatnsins er hærra. Algengustu efnin í jarðhitavatni eru [[kísill]], [[natríum]], [[kalíum]], [[magnesíum]], [járn], [[klór]] og [[flúor]]. <Guðbjartur Kristófersson (2005): bls. 111.> Það er hins vegar styrkur [[koldíoxíð|koldíoxíðs]], [[brennisteinsvetni|brennisteinsvetnis]] og [[vetni|vetnis]] í vatninu sem gerir það að verkum að vatnið er súrt og því erfitt að nýta það til neyslu. <ref><Steinunn Aradóttir></ref> Því er algengast að á '''háhitasvæðum''' séu vatnið og gufan nýtt til [[raforkuframleiðsla|raforkuframleiðslu]] og eru fjórar gerðir virkjana algengastar.<ref>Brown og Garnish (2004): bls. 360.</ref>