„Persónuníð“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við
Cessator (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
Orri (spjall | framlög)
→‎Sönnun: einu „að“ ofaukið
Lína 27:
Til þess að sanna að þetta sé rökvilla er nóg að nefna dæmi um einn einstakling sem hefur eitthvað athugavert í fari sínu en hefur lagt fram sanna fullyrðingu.
 
Nú eru ekki allir sammála um hverjir hafa eitthvað athugavert í fari sínu, né heldur hvaða fullyrðingar teljast sannar. Flestir geta samt samsinnst um það að lygarar hafa það athugaverða í fari sínu að ljúga gjarnan, þ.e., að segja ósatt. Tökum nú dæmi um að jafnvel harðsvífnustu lygarar geti ekki ávallt logið. Köllum lygarann A, en látum B vera einstakling sem starfar hjá ímynduðu Lygavarnareftirliti, sem er að yfirheyra hann. Höfum í huga að A mun alltaf ljúga, sé þess kostur.
 
* B spyr A hvort hann ljúgi alltaf.
Lína 36:
Þar með er A búinn að valda mótsögn hjá sjálfum sér, þar sem að þar sem að hann segist segja stundum satt, þá lýgur hann ekki alltaf, og þá verður fyrri staðhæfing hans sönn.
 
Þess ber að geta að þó svo að þetta sanni að fólk sem hefur eitthvað athugavert í sínu fari geti hugsanlega lagt fram sanna fullyrðingu er þetta engan vegin trygging fyrir því að þeir geri það.
 
== Aðrar gerðir ''ad hominem'' ==