Munur á milli breytinga „Ál“

Ál er mjög hvarfgjarn málmur sem myndar háorku-efnatengi við súrefni. Í samanburði við aðra málma er erfitt að vinna það úr málmgrýtinu, svo sem [[báxít]]i, vegna orkunnar sem þarf til að draga það út úr [[súrál]]i, öðru nafni [[áloxíð]]i (Al₂O₃). Til dæmis er bein [[afoxun]] með kolefni, eins og gert er við framleiðslu járns, ekki möguleg því ál er sterkara afoxunarefni en kolefni. Álið þarf því að vinna með [[rafgreining]]u, sú vinna á sér oftast stað í [[álver]]i. Í því ferli er súrálið leyst upp í bráðnu [[krýolít]]i. Álið dregst að öðru skautinu þannig að eftir stendur hreinn málmurinn. Rekstrarhiti bræðslukerjannakerjanna er 950-980°C, sem er mun lægra en bræðslumark áloxíðs sem er 2.000°C. Krýolít finnst sem bergtegund á [[Grænland]]i en til iðnaðarnota hefur því verið skipt út fyrir tilbúið efni. Krýolít er efnasamband áls, [[natrín]]s og [[kalk]][[flúoríð]]a: Na₃AlF₆. Áloxíðið (hvítt duft) er fengið með því að hreinsa súrál í [[Bayer-ferlið|Bayer-ferlinu]] eftir [[Karl Bayer]]. (Áður fyrr var [[Deville-ferli]]ð ríkjandi hreinsunaraðferð).

Álframleiðsla með rafgreiningu með [[Hall-Héroult]]-ferlinu er mjög orkufrek, en allir aðrir ferlar hafa reynst dýrari eða verri fyrir umhverfið. Meðalorka á massaeiningu í álframleiðslu í heiminum er 15±0,5 [[kílóvattstund]]ir á kg framleidds áls (52-56 MJ/kg). Nýjustu bræðslur ná u.þ.b. 12,8 kWh/kg (46,1 MJ/kg). (Þetta má bera saman við [[hvarfvarmi|hvarfvarma]]nn, 31 MJ/kg, og [[Gibbsorka|Gibbsorku]] hvarfsins, 29 MJ/kg. Afoxunarlínustraumar fyrir eldri tæknir eru 100-200 kA, allranýjustu bræðslurálverum<ref>{{cite web | publisher = AME Mineral Economics| author = | url = http://www.ame.com.au/smelters/al/smelters.htm| title = Aluminium Smelters| accessdate = 2008-04-17}}</ref> vinna við u.þ.b. 350 kA. Fréttst hefur af tilraunum með 500 kA ker.

Endurheimt málmsins með [[endurvinnsla|endurvinnslu]] er orðinn mikilvægur hluti áliðnaðarins. Í endurvinnslu er brotamálmurinn bræddur, en til þess þarf aðeins 5% orkunnar sem þarf til að vinna ál úr álgrýti. Umtalsverður hluti, allt að 2-15% ílagsins, tapast hinsvegar sem [[sori]] (öskukennt oxíð).<ref>{{cite web | title = Benefits of Recycling | publisher = Ohio Department of Natural Resources | url = http://www.dnr.state.oh.us/recycling/awareness/facts/benefits.htm}}</ref> Lítið bar á endurvinnslu þar til seint á 7. áratugnum, þegar vaxandi notkun [[drykkjardós]]a vakti almenning til vitundar um hana. Er nú svo komið að á [[Norðurlönd]]um, þar sem endurvinnsla álumbúða er mest í heiminum, skila sér u.þ.b. 85% þeirra. Í Bandaríkjunum er endurvinnsla hinsvegar mun skemmra á veg komin eða tæp 60% og mætti loka nokkrum álverum ef hlutfallið væri þar hið sama og á Norðurlöndum.

Raforka er 20-40% kostnaðarins við álframleiðslu, eftir staðsetningu bræðslunnarálvera. Þeim er helst komið fyrir þar sem gnótt er ódýrrar raforku, svo sem (í röð eftir framleiðslumagni): [[Alþýðulýðveldið Kína|Alþýðulýðveldinu Kína]], [[Rússland]]i, [[Bandaríkin|Bandaríkjunum]], [[Quebec]] og [[Breska Kólumbía|Bresku Kólumbíu]] í [[Kanada]], [[Ástralía|Ástralíu]], [[Brasilía|Brasilíu]], [[Noregur|Noregi]], [[Indlandi]], [[Flóaríkin|Flóaríkjunum]], [[Suður-Afríka|Suður-Afríku]] og á [[Ísland]]i.