„Pelópsskagastríðið“: Munur á milli breytinga

 

Sagnfræðingar hafa venjulega skipt stríðinu í þrjú skeið. Á fyrsta skeiðinu, [[Arkídamíska stríðið|arkídamíska stríðinu]], gerði Sparta ítrekaðar innrásir á [[Attíkuskagi|Attískuskaga]] en Aþena nýtti sér yfirburði sína á sjó til að gera strandhögg á [[Pelópsskagi|Pelópsskaga]] og reyndi að halda niðri ólgu meðal bandamanna sinna. Þessu skeiði stríðsins lauk árið [[421 f.Kr.]] með [[Friður Níkíasar|friði Níkíasar]]. En áður en langt um leið brutust átök út að nýju á Pelópsskaganum. Árið [[415 f.Kr.]] sendi Aþena her til [[Sikileyjarherförin|Sikileyjar]] í von um að hertaka [[Sýrakúsa|Syrakúsu]]. Árásin misheppnaðist illa og Aþeningar töpuðu öllu herliðinu sem þeir sendu árið [[413 f.Kr.]] Við þessi tímamót hófst síðasta skeið stríðsins, sem er venjulega nefnt jóníska stríðið. Sparta, sem naut nú stuðnings [[Persaveldi]]s, studdi byltingu í bandalagsríkjum Aþenu á [[Eyjahaf]]i og í [[Jónía|Jóníu]] og gróf þannig undan veldi Aþenu og yfirráðum hennar á sjó. Eyðilegging aþenska flotans í [[Orrustan við Ægospotami|orrustunni við Ægospotami]] réð úrslitum í stríðinu og Aþena gafst upp ári síðar.

Pelópsskagastríðið breytti ásjón Grikklands. Aþena hafði verið sterkasta borgríkið fyrir stríðið en var nú máttvana. Á hinn bóginn varð Sparta leiðandi afl í grískum stjórnmálum. Stríðsreksturinn hafði efnahagsleg áhrif á allt Grikkland og fátækt varð almenn á Pelópsskaga. Aþena var í sárum og náði aldrei aftur fyrri stöðu sinni.<ref>Kagan (2003), 488</ref><ref>Fine (1983), 528–533</ref> Stríðið olli einnig smærri breytingum á grísku samfélagi. Átökin milli aþenska [[lýðræði]]sins og spartversku [[fámennisstjórn]]arinnar, sem hvor um sig studdi stjórnmálafylkingar í öðrum ríkjum, gerðu borgarastríð algeng í Grikklandi. Grískur hernaður, sem hafði upphaflega verið takmarkaður og formlegur, umbreyttist í ótakmarkað stríð, með tilheyrandi hamförum sem höfðu ekki áður sést að slíku marki. Heilu sveitirnar lögðust í eyði, borgríki voru lögð í rúst og viðhorfsbreyting varð í trúarlegum og siðferðilegum málum. Pelópsskagastríðið markaði endann á [[5. öld f.Kr.]], gullöld Grikklands.<ref>Kagan (2003),XXIII–XXIV.</ref>

 

 

<div class="references-small">

 

{{Stubbur|fornfræði}}

 

{{Tengill ÚG|de}}

{{Tengill ÚG|fi}}

{{Tengill ÚG|la}}

{{Tengill GG|no}}

{{Tengill GG|zh}}

 

[[als:Peloponnesischer Krieg]]