„Rómeó og Júlía“: Munur á milli breytinga

'''Rómeó og Júlía''' er [[harmleikur]] eftir [[William Shakespeare]] sem fjallar um forboðna [[ást]] ungra elskenda. Þetta var meðal vinsælustu leikrita Shakespeares og líklegt er að það hafi verið skrifað einhverstaðar á árunum [[1591]] til [[1595]]. Söguþráðurinn er byggður á ítalskri sögu, þýtt sem ljóðabálkur undir nafninu ''The Tragical History of Romeus and Juliet'' eftir ''Arthur Brooke'' árið [[1562]], og endurþýdd yfir á óbundið mál í ''Palace of Pleasure'' eftir ''William Painter'' árið [[1582]]. Shakespeare studdist mikið við þessi verk en þróaði þó áfram aukapersónurnar, sérstakelga Mercutio og [[Paris]] í þeim tilgangi að víkka söguþráðinn og gera hann viðameiri. Leikritið sást fyrst á prenti í litlum bæklingi í lélegum gæðum.

Leikritið um Rómeó og Júlíu hefur margoft verið sett upp á sviði, gerðar fjölmargar kvikmyndir byggðar á söguþræðinum, söngleikir og óperur. Rómeó og Júlía ásamt fleiri leikritum eftir Shakespeare hafa verið þýdd yfir á íslensku af Helga Hálfdánarsyni og þykir það vera besta þýðingin á þeim, hingÞað til. Leikritið hefur einnig verið sett upp á svið á Íslandi[[Ísland]]i, m.a. í Vesturportinu þar sem Gísli Örn Garðarsson fór með hlutverk Rómeós en Nína Dögg Filippusdóttir með hlutverk Júlíu. Aðra leikara sem má nefna eru m.a. Björn Hlynur Haraldsson sem Mercutio, Erlendur Eiríksson fór með hlutverk París, Ingvar E. Sigurðsson sem Capulet, fóstruna lék Ólafur Darri Ólafsson og Lafði Capulet lék síðan Margrét Vilhjálmsdóttir sem einnig fór með hlutverk Benvolios. Leikritinu var leikstýrt af Gísla Erni Garðarssyni.

Aðrir karaketar í sögunni eru t.d. faðir Laurence sem er förumunkur og trúnaðarvinur Rómeós og Prins Escalus, prinsinn af [[Veróna|Verónu]].

Söguþráðurinn tekur sér stað í borg er [[Veróna]] hét og í grófumáli byrjar á því að Rómeó er í ástarsorg vegna konu sem hann þráði svo undurheitt en fékk ekki. Hann og félagar hans, Benvolio, Mercutio o.fl. fara því ball sem haldið er í húsum Kapúlet (''Capulet'') fjölskyldunnar til að draga Rómeó út úr skugganum og gá hvort að hin fagra Rósalín sé ekki þarna og jú víst er það ung og fögur stúlka sem fangar athygli Rómeós en ekki var það Rósalín heldur Júlía. Þau þekkja ekki hvert annað og vita því ekki að þau eiga að heita erkióvinir. Þau verða ástfangin og ákveða að gifta sig. Tybalt tekur eftir því að þau hafa auga á hvor öðru og þar sem að hann er tryggur meðlimur Kapúlet fjölskyldunnar tekur hann það ekki í mál að Júlía fái að yrða einhverjum Montague aula, hvað þá giftast. Daginn sem Rómeó og Júlía gifta sig fer hann að finna Rómeó í fjöru fyrir að ryðjast inní boðið. Tíbalt egnir Rómeó sem neitar að berjast þar sem honum er ekki lengur í nöp við fjölskyldu Júlíu. Vinir Rómeós skylja ekki hví hann villi ekki berjast fyrir sig svo Mercutio gerir það fyrir hann sem endar með því að Mercutio fellur í valinn. Til að hefna vinar síns drepur Rómeó þá Tíbalt. Prins Escalus sendir Rómeí í útlegð frá Verónu fyrir þetta sem neyðir Rómeó til að skilja Júlíu eftir, eyðilagðan, vitandi það að hún er kvænt, samkvæmt föður hennar, Paris.Í örvæntingu sinnu leggur Júlía á ráðin með föður Laurence. Með trega samþykkir hann það að samþykkja að brúðkaupið fari framn en nóttina fyrir brúðkaupsdaginn skal hún drekka seð sem lætur hana falla í dá en líta út fyrir að vera látin. Svo skuli hann senda eftir Rómeó til að bjarga henni. Hún gerir það sem henni er ráðlagt en brýtur þá um leið hjörtu foreldra sinna sem halda að þau hafi misst eina barnið sitt. En allt fer ekki sem á var horfið. Vondar fréttir dreyfast hraðar en þær góðu og áður en faðir Laurence nær að láta Rómeó vita um þetta ráðabrugg þeirra þá fréttir hann hjá einhverjum öðrum að Júlía sé dáin. Með brotið hjarta og í örvæntingu kaupir Rómeó sér eytur og fer til Verónu, ekkert getur stöðvað hann í að vera með ástinni sinni. Fyrir utan grafhýsi Júlíu hittir hann Paris sem hann neyðist til að berjast við og vegur hann. Hann kemst inn og drekkur eytrið en um leið vaknar Júlía upp úr dáinu en það er um seinan. Stundarkorni síðar deyr Rómeó. Með enga ástæðu lengur til að lifa tekur hún rýting og stingur sig banasári. Síðan lýkur bókinni með þessum orðum: Sárum trega sveipuð lifr þó, sagan af Júlíu og Rómeó.