Munur á milli breytinga „Hreyfiþroski“

'''Hreyfiþroski''' er skilgreindur sem þróun á getu barns til þess að hreyfa sig og hafa stjórn á [[líkami|líkama]] sínum. Við fæðingu eru hreyfingar barns ósamhæfðar, (6) en eftir því sem að heilinn þroskast samfara aukinni skynreynslu barnsins, bætist [[hreyfigeta]] þess. Þroski [[heili|heilans]] fer að hluta til eftir skynreynslu barnsins og hreyfingu þess í upphafi lífs og því mikilvægt að hlúa vel að þeim þáttum (3).

Fyrst um sinn einkennast hreyfigarhreyfingar barna einkum í [[óviljatýrður|óviljastýrðum]] viðbrögðum við ákveðnu [[áreiti]]. Það kann að hljóma tilgangslaust en í raun eru viðbrögðin barninu lífsnauðsynleg til þess að viðhalda [[súrefnisframboð|súrefnisframboði]] og [[líkamshiti|líkamshita]] og til þess að nærast (Berger, 2005). Óviljastýrðu viðbrögðin eru jafnframt undanfari [[grófhreyfing|grófhreyfingar]], hvort sem það sé notkun handa, fóta eða þegar börn læra að ganga. Það sama á við um þróun [[fínhreyfing|fínhreyfingar]]. Til dæmis eru [[nýburar]] með sterkt óviljastýrt [[gripviðbragð]] en fljótlega fer það að geta teygt sig meðvitað í hluti og gripuð um þá (3).