„Hagsaga Íslands“: Munur á milli breytinga

[[Jón Sigurðsson (forseti)|Jón Sigurðsson]] var fylgjandi frjálsri verslun á [[Ísland|Íslandi]] enda vænti hann þess að efnahagslegar framfarir fylgdu í kjölfarið. Verslunarfrelsið myndi stuðla að fjölbreyttari og öflugri atvinnuháttum og þar með auka hagsæld landsmanna. Jón benti á að „reynslan hefir sýnt gæði þess bæði á [[Ísland|Íslandi]] og annarstaðar“.

 

 

[[Olíukreppan]] á söunda tug aldarinnar olli samdræaddi hér, sem annars staðar og fór af stað mikil [[verðbólga|verðbólguskriða]], sem stöðvaðist ekki fyrr en eftir [[1990]]. Verðbólga hafði lengi verið meiri á Íslandi en í nágrannalöndunum en árið [[1973]] tvöfaldaðist hún frá því sem verið hafði árið áður, fór yfir 20%. Árið seinna var hún komin upp í rúm 40% og tæp 50% árið þar á eftir. Þannig rúllaði boltinn áfram og hámarkinu var náð [[1983]] þegar verðbólgan fór yfir 80% en það kalla [[Hagfræði|hagfræðingar]] [[Óðaverðbólga|óðaverðbólgu]]. Árið [[1980]] sáu stjórnvöld þann kost vænastan að klípa af krónunni og skera tvö núll aftan af. Í einu vetfangi urðu 100 krónur að einni krónu. Ef þetta hefði ekki verið gert hefði á árinu [[2000]] hálfur lítri af kók getað kostað um 10 þúsund krónur úti í sjoppu.