„Stofnun Rómar“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 7:
Seinna varð einnig vinsæl sú saga að Rómverjar væru afkomendur [[Trója|Tróverja]]. Þá var sagt að Rómúlus og Remus væru afkomendur [[Eneas]]ar frá [[Trója|Tróju]] sem flúði brennandi borgina eftir að hún féll með föður sinn Ankíses á bakinu og soninn Askaníus sér við hlið.<ref>Trója var venjulega talin hafa fallið um 1184 f.Kr. samkvæmt útreikningum Eratosþenesar.</ref> Askaníus nefndist einnig Júlus og var sagt að frá honum væri komin júlíska ættin sem [[Júlíus Caesar]] og [[Ágústus]] keisari tilheyrðu. Eneas á að hafa komið til Latíum og hitt þar konunginn Latínus, heillast af Laviniu dóttur hans og gengið að eiga hana eftir að hann hafði sigrað heitmann hennar, Túrnus, í stríði. Hann stofnaði þá borgina Lavinium en Askaníus mun hafa stofnað borgina Alba Longa þar sem Numitor ríkti síðar, tólfti konungurinn í röðinni. Þannig var bilið brúað milli falls Tróju og stofnunar Rómaborgar.
Enn aðrar sögur gerðu Rómverja að afkomendum Rhómosar, sem á að hafa verið sonur [[Ódysseifur|Ódysseifs]] og Kirku, en sagan um Eneas varð ríkjandi á [[3. öld f.Kr.]] og fæstar aðrar sögur náðu mikilli útbreiðslu.
Um goðsögulegt upphaf Rómar má lesa hjá ýmsum fornum höfundum, m.a. hjá [[Lívíus]]i.<ref>Sjá, Livíus, ''Ab Urbe Condita'' (= ''Frá stofnun borgarinnar''), I.</ref> Sagan um Eneas frá Tróju, forföður Rómúlusar og Remusar, sem kom til Latíum og stofnaði þar konungsríki er sennilega frægust úr ''[[Eneasarkviða|Eneasarkviðu]]'' [[Virgill|Virgils]].
== Fornleifar ==
[[Fornleifafræði|Fornleifarannsóknir]] á [[Palatínhæð]] gefa vísbendingar um að þar hafi verið reistur bær um miðja [[8. öldin f.Kr.|8. öld f.Kr.]] Þó er ljóst að dreifð byggð var á svæðinu þar sem Rómaborg reis síðar allt frá því seint á bronsöld eða um 1200 – 1000 f.Kr.<ref>A.M. Ward, F.M. Heichelheim og C.A. Yeo, ''A History of the Roman People'' 4. útg. (Prentice Hall, 2003): 33-34.</ref> Um miðja 8. öld f.Kr. virðist þó hafa átt sér stað mikilvæg þróun í átt að borgarmyndun. Dreifð þorp bænda, sem töluðu indóevrópskt mál, virðast hafa vaxið saman og myndað eitt þéttbýlissvæði sem þakti einnig láglendið milli hæðanna. Um 625 f.Kr. var Róm orðinn að nokkuð stórri borg á mælikvarða síns tíma.
Enda þótt sögur um kongunga Rómar á 8. og 7. öld f.Kr. séu óáreiðanlegar benda fornleifar til þess að Róm hafi verið [[Rómverska konungdæmið|konungsveldi]] á [[6. öld f.Kr.]] áður en stofnað var [[Lýðveldistíminn í Róm|lýðveldi]].<ref>A.M. Ward, F.M. Heichelheim og C.A. Yeo, ''A History of the Roman People'' 4. útg. (Prentice Hall, 2003): 37-38.</ref> Meðal annars hafa fundist áhöld merkt konungi (''rex'') á Palatínhæð. Í rústum [[Etrúrar|etrúrskra]] borga frá 4. öld f.Kr. hafa einnig fundist áletranir á vegg sem eru að því er virðist óháðar rómversku hefðinni. Þær geta um Gneve Tarchu Rumach (Gnaeus Tarquinius frá Róm) en sagan segir að tveir af þremur síðustu konungum Rómar hafi heitið Lucius Tarquinius Priscus og Lucius Tarquinius Superbus. Þar er einnig að finna nafnið Caile Vipinas en sagan segir að Caelius Vibenna hafi verið vinur Serviusar Tulliusar, næstsíðasta konungs Rómar.<ref>A.M. Ward, F.M. Heichelheim og C.A. Yeo, ''A History of the Roman People'' 4. útg. (Prentice Hall, 2003): 38.</ref>
== Neðanmálsgreinar ==
| |||