„Raunhyggja“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Sauðkindin (spjall | framlög) m robot Bæti við: sr:Емпиризам |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 2:
'''Raunhyggja''' er viðhorf í [[þekkingarfræði]] og [[vísindaheimspeki]] sem leggur áherslu á hlutverk [[Reynsla|reynslu]] í tilurð [[þekking]]ar.
Upprunalega voru raunhyggjumenn hópur [[Grikkland hið forna|forngrískra]] lækna en frægastur þeirra er [[Efahyggja|efahyggjumaðurinn]] [[Sextos Empeirikos]]. Á [[17. öld]] var [[Bretland|breski]] heimspekingurinn [[John Locke]] helsti upphafsmaður nútíma raunhyggju. Locke hélt því fram að hugurinn væri ''[[tabula rasa]]'' ([[latína]]: bókstaflega „skafin tafla“; „óskrifað blað“) sem reynslan fyllti út. Slík raunhyggja hafnar því að fólk hafi „meðfæddar hugmyndir“ eða að eitthvað sé þekkjanlegt án tilvísunar til reynslu.
Raunhyggju er oft stillt upp andspænis [[Rökhyggja|rökhyggju]], sem kveður í grófum dráttum á um að þekking á grundvelli skynseminnar einnar og óháð allri reynslu sé möguleg. Ágreiningur raunhyggju- og rökhyggjumanna var þó flóknari en slík einföldun gefur til kynna enda voru allir helstu málsvarar rökhyggjunnar ([[René Descartes]], [[Baruch Spinoza]] og [[Gottfried Leibniz]]) einnig málsvarar raunhyggju sem vísindalegrar aðferðar á sínum tíma. Enn fremur taldi Locke, fyrir sitt leyti, að suma þekkingu (t.d. á tilvist guðs) væri hægt að öðlast gegnum innsæi og skynsemina eina.
| |||