„Elsa G. Vilmundardóttir“: Munur á milli breytinga

'''Elsa Guðbjörg Vilmundardóttir''' fæddist í Vestmannaeyjum 27. nóvember [[1932]] og lést í Reykjavík [[23. apríl]] [[2008]]). Hún varð fyrst íslenskra kvenna til að ljúka háskólanámi í jarðfræði og er því fyrsti kvenjarðfræðingur landsins.

Foreldrar hennar voru Vilmundur Guðmundsson vélstjóri frá Hafnarnesi við Reyðarfjörð (f. 3.9.[[1907]], d. 21.10.[[1934]]) og Guðrún Björnsdóttir saumakona frá [[Fagurhóll|Fagurhóli]] í Austur-Landeyjum (f. 26.10.[[1903]], d. 10.2.[[1975]]). Á þriðja aldursári flutti Elsa með foreldrum sínum frá Eyjum til [[Siglufjörður|Siglufjarðar]] en þar drukknaði faðir hennar skömmu síðar. Eftir það fór hún til móðurforeldra sinna í Fagurhóli í V-Landeyjum og var hjá þeim meðan þau lifðu en fór síðan með móðursystur sinni að Bollakoti í [[Fljótshlíð]] og var þar til heimilis uns hún fluttist til móður sinnar í Reykjavík 12 ára gömul.

Þegar hún kom heim frá námi árið 1963 hóf hún fljótlega aftur störf hjá Raforkumálaskrifstofunni, síðan hjá [[Orkustofnun]], þegar hún varð til árið [[1967]]. Þar vann hún síðan uns húbnhún fór á eftirlaun 2004.

Árið [[1977]] birtist þekktasta rannsóknarskýrslarannsóknarritgerð Elsu [[Tungnárhraun]] sem var mikið tímamótaverk og er enn hin merkasta heimild um þessi hraun. Árið 1980 var gerður samningur milli Orkustofnunar og [[Landsvirkjun]]ar um samræmda jarðfræðikortlagningu á vatnasviði Þjórsár ofan Búrfells og var Elsa umsjónarmaður þess verks. Kortin komu út á árabilinu 1983-1999 og hafa síðan verið grundvöllur allra jarðfræðirannsókna á þessu svæði.

Elsa stundaði rannsóknir víðar svo sem að kortlagningu móbergs og hlýskeiðshrauna norðan Vatnajökuls, á fornu lónseti að [[Fjallabak]]i og [[gjóskuflóð]]um samfara forsögulegum [[Heklugos]]um. Hún skrifaði einnig um vísindarannsóknir og rannsóknarferðir dr. [[Helgi Péturss|Helga Péturss]]. Hún var einnigennfremur meðhöfundur bókarinnar 100 Geosites in South-Iceland.

*StifnfélagiStofnfélagi í Heilsuhringnum, sat þar í stjórn frá 1977 og var varaformaður um árabil